معنادهي و جايگاه اخلاق و دين از ديدگاه موسوليني و حزب فاشيست در ايتاليا

در هر جامعه و حکومتي اخلاق و مذهب از مهمترين پايه هاي آن به شمار مي روند. که در مشروعيت بخشيدن به نظام حاکم و رهبران سياسي، از سهم بالايي برخوردارند. بيشتر در شرايط بحراني و زماني که دولت ها درگير مناقشات و مخاصمات داخلي و خارجي مي شوند، يکي از بهترين گزينه ها براي بسيج عمومي بويژه در جوامع توده اي و از هم گسيخته، توسل به همين مولفه هايي از قبيل دين، تاريخ و اخلاق و ... است. لذا معنادهي آن توسط رهبران جامعه بگونه اي که قابليت برتافتن شرايط موجود و برآوردن اهداف شان را داشته باشد، نيز از ديگر دسيسه ها مي باشد. که مي توان به جامعه ايتاليا بعد از جنگ جهاني اول و قدرت يابي حکومت فاشيسم توسط موسوليني در آن را يکي از مهمترين نمودهاي آن به شمار آورد.
اماعلي رقم پژوهشهاي مختلفي که پيرامون تاريخ و علل و عوامل موثر بر شکل گيري فاشيسم صورت گرفته است، دراين مقاله سوال اصلي درباره تبيين معنادهي و جايگاه دين و اخلاق از منظر موسوليني و حزب فاشيست مي باشد. و در فرضيه مطرح شده معتقديم: موسوليني با توجه با استبداد و خودرأيي که از خود نشان مي داد، و با تقبيح مولفه هايي از قبيل: فرديت، عقلانيت و صلح و آزادي به تبليغ و تقدير از جنگ مي پردازد و تلاش مي کند اصول دين و اخلاق را نيز در تقدس پيشوا و تبعيت بي چون و چراي همه گروهها و آحاد جامعه از دولت تماميت خواه خويش، معنادهي کند. که همين امر موجبات درگيري و اختلافات بسياري را ميان موسوليني و پاپ بوجود مي آورد.