کيفيت زندگي مرتبط با سلامت پرستاران بيمارستان هاي دانشگاه علوم پزشکي شهر زاهدان

زمينه و هدف: بين کيفيت زندگي و سلامتي افراد ارتباط تنگاتنگي وجود دارد. از آنجا که پرستاران مهمترين گروه ارائه دهنده خدمات به بيماران مي باشند، بايد ازکيفيت زندگي خوبي برخوردار باشند. هدف اين مطالعه تعيين کيفيت زندگي و متغيرهاي مرتبط با آن در پرستاران شاغل در بيمارستان هاي وابسته به دانشگاه علوم پزشکي شهر زاهدان بود.
مواد و روش ها: در اين مطالعه توصيفي مقطعي از فرم کوتاه ايراني  (SF-36) 36براي سنجش کيفيت زندگي پرستاران استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار Stata.12 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. رگرسيون چندگانه لجستيک براي تعيين پيشگويي کننده هاي کيفيت زندگي استفاده شد.
نتايج: در اين مطالعه 300 پرستار زن (%77.9) با ميانگين سني 31.6±6.6 مورد بررسي قرار گرفت. سابقه کار 7.55±6.8 سال بود. بيشترين امتياز نمره کيفيت زندگي در بعد عملکرد جسمي (39.6±11.8) و کمترين ميانگين به عملکرد اجتماعي (8.2±6.7) اختصاص داشت. در تحليل رگرسيون لجستيک، وضعيت تاهل، انجام اضافه کاري، الگوي شيفت کاري و سابقه کار، پيش گويي کننده هاي کيفيت زندگي بودند (P<0.05).
نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد که پرستاران از کيفيت زندگي مطلوبي برخوردار نبودند. پايين بودن کيفيت زندگي پرستاران، مي تواند کيفيت خدمات پرستاري را تحت تاثير قرار دهد. مديران پرستاري مي توانند با تنظيم شيفت پرستاران و تعديل اضافه کاري با توجه به سابقه کار در بهبود کيفيت زندگي آنان اقدام نمايند.