استقرار خوارزمشاهيان ترک نژاد در خوارزم و شرق عالم اسلامي، مي رساند که اين سلسله به کمک کارمندان بومي يعني کارکنان و ديوانسالاري ايراني، خود را با رسوم حکومتي، تشکيلات ديواني و نظام اداري هماهنگ ساختند. از آن جا که اين حکومت، براي پيشبرد اهداف خود، نيازمند تشکيلات ديواني کارآمدي بود، سلاطين خوارزميه به ويژه اتسز و تگش علاوه بر حفظ دستگاه ديوان سالاري که مأخوذ از سازمان اداري سامانيان بود، اقدام به تاسيس نهادهاي جديد و تغييراتي در عرصه مزبور کردند. سازمان حکومتي خوارزمشاهيان، بر دو رکن استوار بود: «درگاه» و «ديوان». «درگاه» همان تشکيلات دربار سلاطين خوارزمي که مناصب «وکيل در»، «طشت دار»، «حاجب» و ... از اجزاء آن بود. «ديوان» که دستگاه اداري خوارزمشاهيان را تشکيل مي داد و وزير در رأس آن به عنوان حلقه اتصال سلطان و ديگر ديوان ها، هم چون «انشاء»، «استيفا»، «اشراف»، «عرض» و ... انجام وظيفه مي کرد. در اين نوشتار، برآنيم تا نظام ديواني و تشکيلات اداري دولت خوارزمي را مورد بررسي قرار دهيم.