جذب و تجمع زيستي سزيم پايدار و سزيم -137 به کمک جلبک سبز آبي يا سيانوباکتري اسيلاتوريا هوموژنا

حذف سزيم پايدار و سزيم -137 به کمک جلبک سبز- آبي يا سيانوباکتري زنده اسيلاتوريا هوموژنا از محيط هاي آبي مورد بررسي قرار گرفت. ميزان حذف سزيم پايدار و سزيم -137 بعد از 240 ساعت به ترتيب، برابر با 989 نانوگرم سزيم و 2389 ميلي بکرل سزيم 137 بر ميلي متر مکعب زيست توده به دست آمد. pH بهينه جذب سزيم 0.3±10 بود و با تغيير pH در مقادير 4، 6 و 8 تغيير قابل توجهي براي جذب سزيم به كمك زيست توده سيانوباکتري مشاهده نشد. افزايش مقدار زيست توده سيانوباکتري موجب حذف بيش تر سزيم شد. بيشينه ميزان حذف در محيط کشت مايع محتوي 133 ميلي گرم بر ليتر سزيم و 20.53 ميلي متر مکعب زيست توده بر ميلي ليتر محيط کشت برابر با 5.75 ميلي گرم بر ليتر بود. درصد حذف سزيم با تغيير غلظت آن از 0.133 تا 332.5 ميلي گرم بر ليتر از %1.1، به %5.2 افزايش يافت. در 1200 لوکس روشنايي مقدار بيشينه حذف سزيم برابر با 1065 نانوگرم بر ميلي متر مکعب زيست توده و در غلظت 332.5ميلي گرم بر ليتر سزيم (2.5 ميلي مول بر ليتر) ميزان جذب 4530 نانوگرم بر ميلي متر مکعب زيست توده به دست آمد. از ميکروسکوپ روبشي پروتون و پرتونگاري خودکار براي تاييد جذب سزيم در زيست توده استفاده شد. جذب سزيم پايدار و سزيم -137 منطبق بر معادله خطي لانگموير بود و پارامترهاي مدل به ترتيب، (0.97=R²، b=0.00011، (q_max=854ng Cs/mm³ biomass و (0.96=R²، b=0.000009و (q_max=2272 mBq/mm³ biomass به دست آمد.