انديشه سياسي به مثابه دانشي ميان رشته اي: روايتي دلالتي - پارادايمي

انديشه سياسي، آن نوع نظرورزي است که در رشته هاي متعددي صورت بندي ميشود. فلسفه سياسي، ايدئولوژي سياسي، الهيات سياسي، و ادبيات سياسي شاخص ترين انواع انديشه سياسي هستند. اگر چه در يک سير تاريخي «علم سياست» به «علم قدرت» تبديل شد، ولي اکنون بار ديگر براي دستيافتن به «زندگي خوب»، «سياست انديشي» به سرآغازهاي خود بازگشته است. با توجه به چرخش معرفتي «علم سياست» به اخلاق، از يک سو، و چرخشي که در مطالعات توسعه و علم اقتصاد به انديشه هنجاري صورت گرفته است، از سوي ديگر، بهره بردن از تضمنات عملي انديشه سياسي، ضرورتي تاريخي به نظر مي رسد. در اين مقاله، ابتدا به تحليل ها و نظريه هاي شاخصي که درباره چيستي انديشه سياسي ارايه شده اند رجوع مي شود، آنگاه روايت دلالتي- پارادايمي به عنوان شيوه اي بديل براي تبيين ميان رشته اي انديشه سياسي ارايه مي شود.