ارزيابي استحکام باند برشي کامپوزيت به ميناي دندان شيري درمان شده با CPP-ACP در دو سيستم باندينگ توتال اچ و سلف اچ

زمينه و هدف: ممکن است بتوان با کاربرد CPP-ACP (Casein Phosphopeptide-Amor Phous Calcium Phosphate) به عنوان عامل رمينراليزيشن تراش حفرات را محدود به عاج پوسيده کرد تا ساختار بيشتري حفظ شود. هدف اين مطالعه، بررسي اثر اين ماده روي استحکام باند کامپوزيت به ميناي سالم (S) و دمينراليزه (D) شيري با سيستم سلف اچ (SE) و توتال اچ (TE) مي باشد.
روش بررسي: در اين مطالعه تجربي آزمايشگاهي، 96 دندان شيري به هشت گروه 12 تايي تقسيم شد. چهار گروه تحت دمينراليزيشن قرار گرفته و بقيه دست نخورده باقي ماندند. همه نمونه ها تحت pH cycling قرار گرفتند، سپس نمونه ها تحت درمان با GC (Tooth Mousse Tokyo, japan) واقع شدند. کامپوزيت با سيستم SE (Clearfil SE Bond) و TE (SingleBond) به مينا باند شد. استحکام باند توسط دستگاه اينسترون و الگوي شکست توسط استريوميکروسکوپ بررسي گرديد. آناليز واريانس دو سويه، پس آزمون Tukey و Chi-Sqvare انجام شد.
يافته ها: در سيستم TE، استحکام باند گروههاي S و D اختلاف معني داري وجود دارد (p=0.009) که در D افزايش يافته است. در سيستم SE اثر معني دار نبود. (p=0.928)، در گروه TE عامل درماني باعث کاهش و در SE باعث افزايش استحکام باند گرديد. (p=0.032)، در سيستم TE و p=0.018 در سيستم SE بين عامل دمينراليزه و درماني اثر متقابلي وجود ندارد (p=0.473). در هر دو سيستم اختلاف معني داري بين چهار گروه در رابطه با الگوهاي شکست مشاهده نشد.
نتيجه گيري: مصرفGC Tooth Mousse استحکام باند را در TE کاهش و در SE افزايش مي دهد و ضايعات سفيد استحکام باند بيشتري با سيستمTE ايجاد مي کنند.