ارزيابي ريسک هاي باليني در بخش مراقبت هاي ويژه با استفاده از روش تحليل حالات و اثرات خطا

زمينه و هدف: هدف از مديريت خطاهاي باليني، ارتقاء کيفيت مراقبت سازمان هاي بهداشتي و درماني و اطمينان از ايمني بيماران مي باشد. به اين منظور، اين مطالعه به شناسايي و ارزيابي حالات خطاي ممکن در بخش مراقبت هاي ويژه (ICU) يکي از بيمارستان هاي تهران با رويکرد تحليل حالات و اثرات خطا (FMEA) با هدف کاهش وقوع خطرات مي پردازد.
مواد و روش ها: پژوهش حاضر مطالعه اي توصيفي است که داده هاي آن به صورت کيفي و از طريق مشاهده مستقيم، بررسي سوابق و اسناد و بحث گروهي متمرکز (FGD) با صاحبان فرآيند در بخش مراقبت هاي ويژه يکي از بيمارستان هاي غيردولتي تهران در سال 93 گردآوري شده است. تحليل داده ها مطابق با روش FMEA، بر اساس عدد اولويت ريسک (RPN) به صورت کمي انجام شده است.
نتايج: طبق روش FMEA، 378 حالت خطاي ممکن در 180 فعاليت بخش مراقبت هاي ويژه، شناسايي و ارزيابي گرديد. سپس با تعيين قابليت اطمينان 90%، مجموعا 18 حالت خطا با £RPN 100 به عنوان خطاهاي با ريسک غيرقابل قبول شناسايي و تحليل شدند.
نتيجه گيري: شناسايي 18 خطا با ريسک غيرقابل قبول از بين 378 حالت خطاهاي شناسايي شده، علت يابي آنها و ارائه اقدامات اصلاحي، همگي حاکي از قابليت بالاي روش FMEA در شناسايي، ارزيابي، الويت بندي و تحليل خطاهاي ممکن در بخش حساس و پيچيده اي نظير بخش مراقبت هاي ويژه در بيمارستان مي باشد.