رابطه علي توانمندسازي روان شناختي و قابليت فن آوري اطلاعات مديران مدارس متوسطه شهر اصفهان با ميانجي گري خودکارآمدي عمومي

هدف پژوهش حاضر، تعيين رابطه علي توانمندسازي روان شناختي و قابليت فن آوري اطلاعات با ميانجي گري خودکارآمدي مديران مدارس دخترانه متوسطه شهر اصفهان بوده که با روش پژوهش همبستگي انجام شد. جامعه آماري، شامل کليه مديران مدارس دخترانه متوسطه شهر اصفهان در سال تحصيلي 93-1392 به تعداد 250 نفر بود. حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران، 152 نفر برآورد گرديد و روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي بر حسب ناحيه بود. ابزار جمع آوري داده ها، پرسش نامه هاي توانمند سازي روان شناختي اسپريتزر، خودکارآمدي شوارتز و جروسالم، و قابليت فن آوري اطلاعات بود. روايي صوري پرسش نامه ها مورد بررسي و تاييد قرار گرفت. پايايي بر اساس آلفاي کرونباخ براي پرسش نامه توانمند سازي 0.85 براي پرسش نامه خودکارآمدي 0.80 و براي پرسش نامه قابليت فن آوري اطلاعات 0.82 برآورد گرديد. داده ها با نرم افزارهاي آماري Lisrel و SPSS نسخه 18 در سطح آمار توصيفي و آمار استنباطي با آزمون هاي رگرسيون چند گانه، ضريب همبستگي پيرسون و معادلات ساختاري مورد تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد که بين توانمند سازي روان شناختي با قابليت فن آوري اطلاعات مديران رابطه مثبت معنادار وجود دارد. هم چنين، بين خودکارآمدي مديران با قابليت فن آوري اطلاعات رابطه مثبت معنادار وجود دارد. بعد معني دار بودن توانمند سازي روان شناختي بهترين پيش بيني کننده قابليت فن آوري اطلاعات مديران بود. نتايج حاصل از معادلات ساختاري نشان داد توانمندسازي روان شناختي از طريق خودکارآمدي عمومي بر قابليت هاي فن آوري مديران تاثيرگذار است.