رابطه راهبردهاي يادگيري خود تنظيمي و گرايش به تفکر انتقادي با ميزان آمادگي دانشجويان براي حضور در دوره هاي آموزش الکترونيکي

يکي از عواملي که مي تواند، باعث موفقيت يا شکست در استفاده از آموزش الکترونيکي شود، آمادگي دانشجويان براي حضور در دوره هاي آموزش الکترونيکي است. از جمله عواملي که مي تواند، بر آمادگي دانشجويان براي حضور در چنين دوره هايي اثرگذار باشد، راهبردهاي يادگيري خودتنظيمي و گرايش به تفکر انتقادي است. بر اين اساس، هدف پژوهش حاضر، بررسي رابطه راهبردهاي يادگيري خود تنظيمي و گرايش به تفکر انتقادي با ميزان آمادگي دانشجويان براي حضور در دوره هاي آموزش الکترونيکي مي باشد. روش پژوهش، توصيفي- همبستگي بود. جامعه آماري، شامل کليه دانشجويان دانشگاه خوارزمي در سال 1392 بود. از ميان جامعه با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي ساده، 250 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. به منظور جمع آوري داده ها از پرسش نامه هاي گرايش به تفکر انتقادي ريکتس و راهبردهاي يادگيري خودتنظيمي و مقياس آمادگي ورودي يادگيرنده به دوره هاي الکترونيکي استفاده شد. به منظور تجزيه و تحليل داده ها از آمار توصيفي (ميانگين، انحراف استاندارد) و استنباطي (آزمون هاي همبستگي، رگرسيون و t مستقل) استفاده شد. نتايج نشان داد که ميزان همبستگي بين راهبردهاي يادگيري خودتنظيمي و آمادگي براي حضور در دوره هاي آموزش الکترونيکي 0.23 (با ضريب تعيين 0.05) و بين گرايش به تفکر انتقادي و آمادگي براي حضور در دوره هاي آموزش الکترونيکي 0.24 (با ضريب تعيين 0.07) مي باشد و مي توان، از طريق راهبردهاي يادگيري خودتنظيمي و گرايش به تفکر انتقادي، آمادگي دانشجويان براي حضور در دوره هاي الکترونيکي را پيش بيني کرد. نتايج آزمون t مستقل نشان داد بين دانشجويان دختر و پسر و دانشجويان کارشناسي و تحصيلات تکميلي از لحاظ ميزان آمادگي براي ورود به دوره هاي آموزش الکترونيکي تفاوت معناداري وجود ندارد.