تاثير کيفيت آب آبياري بر برخي ويژگي هاي فيزيکي خاک در اراضي تحت کشت برنج (Oryza Sativa)

رشد روزافزون جمعيت و افزايش فعاليت هاي کشاورزي و صنعتي از يکسو و خشکسالي هاي پي درپي، حفاظت بيشتر از منابع آب و خاک را اجتناب ناپذير نموده است. اين مهم موجب شده است که از آب هاي با کيفيت نامناسب براي آبياري زمين هاي کشاورزي استفاده شود. هدف از اين پژوهش بررسي اثر آبياري با پساب هاي شهري و صنعتي و آب رودخانه بر برخي ويژگي هاي فيزيکي خاک بود. بدين منظور، اين پژوهش در زمين هاي کشاورزي منطقه زرين شهر واقع در شهرستان لنجان که تحت آبياري با پساب هاي شهري، صنعتي (هر کدام به مدت 8 سال) و آب رودخانه (20 سال) قرار داشتند انجام شد. پس از بررسي دقيق براي هر يک از تيمارهاي ذکر شده در 4 تکرار از هر زمين نمونه هاي خاک تهيه شده و ويژگي هاي فيزيکي اندازه گيري شد. نتايج نشان داد آبياري با پساب هاي شهري و صنعتي موجب افزايش جرم ويژه ظاهري از 1.3 گرم بر سانتي متر مکعب (در تيمار آبياري با آب رودخانه) به 1.6 و 1.7 گرم بر سانتي متر مکعب شد. پسآبياري موجب افزايش پايداري خاکدانه ها به مقادير 0.67 و 0.69 ميلي متر در پساب هاي شهري و صنعتي نسبت به تيمار آب رودخانه (0.27 ميلي متر) شد. کاهش هدايت هيدروليکي خاک و نفوذپذيري و دوکوهانه شدن منحني رطوبتي خاک از جمله ديگر واکنش هاي ويژگي هاي فيزيکي خاک به استفاده از پساب هاي شهري و صنعتي بود. نتايج اين پژوهش نشان داد پسآبياري بر ويژگي هاي فيزيکي ياد شده اثر منفي داشته و موجب تغيير در توزيع اندازه منافذ شدند از اين نظر پيشنهاد مي شود به هنگام استفاده درازمدت از پساب ها تاثير آن بر ويژگي هاي فيزيکي خاک پايش گردد.