اثر کم آبياري و شوري آب آبياري بر توزيع شوري خاک و رشد رويشي نهال هاي خرما

کم آبياري و استفاده صحيح از منابع آب شور در بخش کشاورزي از جمله راهکارهاي بهينه سازي مصرف آب و ارتقاي بهره وري آب مي باشد. به منظور بررسي اثرات کم آبياري و شوري آب آبياري بر رشد رويشي نهال هاي خرماي رقم برحي، آزمايشي به روش فاکتوريل در قالب طرح آماري کاملا تصادفي با دو عامل ميزان آب آبياري و شوري آب آبياري در سه تکرار انجام گرديد. ميزان آب آبياري در سه سطح 100، 85 و 70 درصد نياز آبي گياه و شوري آب آبياري در سه سطح 2.3، 8 و 12 دسي زيمنس بر متر بودند. نياز آبياري بر اساس تامين کمبود رطوبت خاک و ميزان شوري خاک با نمونه برداري از اعماق مختلف خاک تعيين شد. نتايج نشان داد که ميزان شوري خاک رابطه مستقيم و معني داري با هدايت الکتريکي آب آبياري داشت، بطوري که شوري خاک در تيمار آبياري با آب داراي هدايت الکتريکي 12 دسي زيمنس بر متر 1.73 تا 1.84 برابر مقدار آن در آبياري با آب داراي هدايت الکتريکي 2.3 دسي زيمنس بر متر بود. شوري خاک با افزايش عمق خاک کاهش يافت. تاثير ميزان آب آبياري بر تعداد و طول برگ و تعداد برگچه و شوري آب آبياري بر تعداد و طول و عرض برگ، تعداد برگچه و محيط تنه نهال ها معني دار بود. اثرات متقابل ميزان آبياري و شوري آب بر تمام صفات رويشي به جز کلروفيل برگ و عرض برگچه معني دارگرديد، بطوري که ميزان افزايش اين صفات در تيمار I₁S₁ نسبت به I₃S₃ از 1.3 تا 3.6 برابر در نوسان بود. بيش ترين رشد رويشي نهال هاي خرماي رقم برحي در آبياري با تيمار I₁S₁ حاصل شد که اختلاف معني داري با تيمار I₂S₁ نداشت.