اثر برخي روش هاي آماده سازي بستر کاشت بر ويژگي هاي فيزيکي خاک و عملکرد کمي و کيفي چغندرقند

به منظور بررسي اثر روش هاي مختلف آماده سازي بستر کاشت بر عملکرد چغندرقند، اين تحقيق در ايستگاه تحقيقاتي مهندس مطهري موسسه تحقيقات چغندرقند در کرج و ايستگاه اکباتان مرکز تحقيقات کشاورزي و منابع طبيعي همدان در دو سال زراعي (1388-1386) اجرا شد. آزمايش در هر منطقه با هفت تيمار آماده سازي بستر کاشت و در قالب طرح بلوک هاي کامل تصادفي با چهار تکراراجرا شد. تيمارهاي آزمايش شامل آماده سازي کامل بستر کاشت در پاييز، آماده سازي کامل بستر کاشت در بهار و پنج تيمار متفاوت آماده سازي بستر کاشت در دو مرحله پاييز و بهار بودند. در فصل رشد، وزن مخصوص ظاهري و شاخص مخروطي خاک اندازه گيري شد. در زمان برداشت، تعداد و وزن ريشه، طول طوقه و ريشه ذخيره اي و ارتفاع آن از سطح خاک اندازه گيري شد. با تهيه خمير از ريشه به صورت نمونه از هر کرت خصوصيات کيفي آن نظير درصد قند و ناخالصي ها در آزمايشگاه تعيين شد. نتايج نشان داد که تيمارهاي مختلف آماده سازي بستر کاشت از نظر وزن مخصوص ظاهري خاک و شاخص مخروطي خاک با يک ديگر تفاوت معني داري نشان ندادند. مقدار وزن مخصوص ظاهري خاک در فصل رشد و همچنين با افزايش عمق از 0 تا 60 سانتي متري خاک، افزايش يافت. در مراحل مختلف رشد با افزايش عمق شاخص مخروط خاک نيز با روندهاي متفاوت افزايش يافته و مقادير آن از اواسط فصل رشد روند تندتري نسبت به اوايل فصل رشد داشت. در تيمارهاي مختلف آماده سازي بستر کاشت، بالاترين عملکرد قند سفيد (10.23 تن در هکتار) در تيمار عمليات پاييزه شخم عميق، ديسک، لولر و کولتيواتور پنجه غازي و عمليات بهاره ديسک و در آوردن رديف هاي کاشت با پشته ساز به دست آمد. با توجه به نتايج اين پژوهش مي توان اين تيمار را به عنوان تيمار برتر معرفي کرد.