ارتباط شوخ طبعي با ميزان فرسودگي شغلي و تاب آوري پرستاران

مقدمه: پرستاري يکي از مشاغل تنش زا است و يکي از سندرم هاي رايج ناشي از تنش در بين پرستاران فرسودگي شغلي مي باشد. بالا بردن ظرفيت تاب آوري يکي از عوامل موثر در برخورد با تنش ها است، بنابراين پرداختن به اين موضوع که شوخ طبعي چه تاثيري بر فرسودگي شغلي و تاب آوري پرستاران دارد، امري مهم به نظر مي رسد.
هدف: مطالعه حاضر به منظور تعيين ارتباط شدت فرسودگي شغلي و تاب آوري با شوخ طبعي در پرستاران انجام شده است.
روش کار: اين مطالعه توصيفي از نوع همبستگي بر روي 60 پرستار شاغل در بيمارستانهاي استان قزوين انجام شده است. روش نمونه گيري مبتني بر هدف بوده و ابزار سنجش، پرسش نامه شوخ طبعي (Sense of Humor Questionnaire) و پرسش نامه فرسودگي شغلي مسلش و جکسون (Maslach & Jackson) و پرسش نامه تاب آوري کانر و ديويدسون (Canner & Davidson) بود. جهت تجزيه و تحليل داده ها از آزمون تحليل واريانس يک طرفه استفاده شد.
نتايج: يافته هاي مطالعه نشان داد که شدت فرسودگي شغلي در پرستاران با شوخ طبعي بالا کمتر از پرستاران با شوخ طبعي پايين بود (P<0.029)، فراواني فرسودگي شغلي در پرستاران با شوخ طبعي بالا کمتر از پرستاران با شوخ طبعي پايين بود (P<0.004) و هم چنين تاب آوري در پرستاران با شوخ طبعي بالا بيشتر از پرستاران با شوخ طبعي پايين بود (P=0.0001).
نتيجه گيري: شوخ طبعي و به کار گيري آن به هنگام مواجهه با تنش مي تواند به کاهش فرسودگي شغلي و افزايش تاب آوري در پرستاران منتج شود. پيشنهاد مي شود انجام پژوهشهاي مداخله اي و آموزش شوخ طبعي به پرستاران در آموزش هاي پرستاري مد نظر قرار گيرد.