مقايسه دو پروتکل حرکت درماني در آب بر ناتواني و شدت درد مردان ميانسال مبتلا به کمردردهاي مزمن

زمينه و هدف: هدف از اين پژوهش بررسي و مقايسه دو پروتکل حرکت درماني در آب بر ناتواني و شدت درد مردان ميانسال مبتلا به کمردردهاي مزمن بود.
مواد و روش ها: در اين مطالعه نيمه تجربي تعداد 36 نفر از مردان ميانسال مبتلا به کمردرد مزمن ناشي از فتق ديسک کمري به عنوان نمونه انتخاب، و به سه گروه مساوي تمرينات دراز کشيده به پشت (12 نفر)، پياده روي در آب (12 نفر) و کنترل (12 نفر) تقسيم شدند. سپس به گروه هاي تجربي برنامه حرکت درماني منتخب در آب شامل 24 جلسه در 6 هفته و هر هفته 4 جلسه 45 تا 60 دقيق هاي ارائه گرديد. ميانگين نمرات درد و ناتواني افراد به ترتيب به وسيله شاخص بصري درد و پرسشنامه ناتواني اوسستري قبل و بعد از مداخله اندازه گيري شد. تجزيه و تحليل اطلاعات به وسيله آزمون تي همبسته و آزمون تحليل واريانس يکطرفه در سطح معني داري (P£0.005) مورد تحليل قرار گرفت.
يافته ها: نتايج نشان داد که ميزان درد و ناتواني به طور معني داري در دو روش تمريني آب درماني به صورت دراز کشيده روي آب و آب درماني به صورت پياده روي در آب کاهش مي يابد (P=0.001).
نتيجه گيري: نتايج اين پژوهش نشان داد که هر چند هر دو نوع پروتکل حرکت درماني در آب باعث کاهش شدت درد و ناتواني بيماران مبتلا به کمر درد مزمن سيات کيي مي شود ولي حرکت درماني در آب به صورت حرکات دراز کشيده روي آب باعث بهبود بيشتري مي شود. در نتيجه مي توان اين پروتکل را به عنوان روشي موثر براي اين بيماران تجويز نمود.