بررسي ابعاد رشد پس از سانحه ناشي از سرطان در بيماران نجات يافته از آن

مقدمه: رشد پس از سانحه، تجربه ذهني تغييرات روان شناختي مثبت است که توسط فرد و در اثر مقابله با موقعيت هاي به شدت چالش برانگيز ايجاد مي شود.
هدف: هدف از انجام اين پژوهش تعيين ابعاد رشد پس از سانحه در بيماران مبتلا به سرطان بوده است.
روش کار: مطالعه حاضر يک مطالعه مقطعي از نوع توصيفي تحليلي است. جامعه پژوهش را بيماران مبتلا به سرطان مراجعه کننده به دو بيمارستان اصلي ارجاع بيماران مبتلا به سرطان تشکيل داده و نمونه ها شامل 402 بيمار واجد شرايط ورود به مطالعه بودند که به روش در دسترس انتخاب گرديدند. ابزارهاي مورد استفاده، پرسش نامه ويژگي هاي جمعيت شناختي و «ابزار رشد پس از سانحه» بوده است. براي تحليل داده ها از آمار توصيفي و آمار استنباطي (آزمون تي مستقل، آناليز واريانس) استفاده گرديد.
نتايج: ميانگين سني شرکت کنندگان 46.7±14 و 60 درصد از آنها زن، 38.5 درصد از نمونه ها مبتلا به سرطان متاستاتيک بودند. ميانگين نمره رشد پس از سانحه در نمونه هاي حاضر در اين مطالعه 68.68±14.7 بود. در ميان ابعاد رشد پس از سانحه، ابعاد «معنويت» و «ارتباط با ديگران»، بيشترين نمره را کسب کردند (به ترتيب 7.63±2.13 و 25.03±4.9). از ميان متغيرهاي مختلف، سن (P<0.001؛ r=-0.193)، ارتباط معکوس با رشد پس از سانحه داشت و اختلاف معني داري بين سطح تحصيلات (P<0.013) و درآمد (P=0.015) با رشد پس از سانحه بدست آمد.
نتيجه گيري: نتايج مطالعه نشان داد که با وجود مشکلات جسمي، رواني و اجتماعي متعدد در بيماران مبتلا به سرطان، مواجهه با اين حادثه تنش زا منجر به پيامدهاي روان شناختي مثبت نيز مي شود.