مقايسه دو روش بي حسي نخاعي مدين و پارامدين جهت عمل جراحي سزارين

زمينه و هدف: بي حسي نخاعي يکي از شايع ترين تکنيک هاي بي حسي براي عمل سزارين است و معمولا با دو روش مدين و پارامدين انجام مي شود که روش مدين شايع تر است. هدف اين مطالعه مقايسه متغييرهاي کلي دو روش بي حسي داخل نخاعي حين عمل جراحي سزارين الکتيو بود.
مواد و روش ها: اين کارآزمايي باليني دو سوکور بر روي 150 زن باردار 15 - 45 ساله انجام شد. بيماران به صورت تصادفي به گروه بي حسي نخاعي با روش مدين يا پارامدين وارد شدند. علائم حياتي قبل و بعد از بي حسي ثبت گرديد. فراواني براديکاردي و افت فشا رخون، بروز تهوع و استفراغ، ميزان مصرف افدرين و آتروپين، سطح بي حسي، سردرد پس از پارگي دورا و مدت زمان ريکاوري ثبت و بررسي شد.
يافته ها: دو گروه از نظر سن، وزن و ايندکس توده بدن مشابه بودند. ساير متغييرهاي دو گروه تفاوت معني داري نداشتند (p>0.05). با وجود اينکه در گروه پارامدين سطح بي حسي بالاتري نسبت به گروه مدين (P=0.002) ثبت شد ولي به طور غيرمترقب هاي ميزان تهوع و استفراغ در بيماران گروه مدين بيشتر از گروه پارامدين (P=0.007) بود که اين اختلاف ها معني دار بودند.
نتيجه گيري: از نظر متغييرهاي مختلف دو روش شباهت زيادي داشتند. اما به دليل کمتر بودن تهوع و استفراغ و سطح بي حسي بالاتر، روش پارامدين روشي مطلوب براي بي حسي نخاعي جهت عمل جراحي سزارين مي باشد که خصوصا در موارد وضعيت آناتومي مشکل اين روش سهولت بيشتري را تامين مي نمايد.