مقايسه اثر دو دوره تمرين هوازي و يک دوره بي تمريني بر کيفيت زندگي و سلامت روان زنان مبتلا به ديابت نوع 2

توكلي خورميزي سيدعليرضا; حامدي نيا محمدرضا; اميري پارسا طيبه; خادم الشريعه ميترا; آذرنيوه مرضيه السادات

مشخصات مقاله

عنوان نشریه:

افق دانش : پاييز 1394 , دوره 21 , شماره 3 ; از صفحه 205 تا صفحه 212 .

عنوان مقاله:

مقايسه اثر دو دوره تمرين هوازي و يک دوره بي تمريني بر کيفيت زندگي و سلامت روان زنان مبتلا به ديابت نوع 2

نویسندگان:

توكلي خورميزي سيدعليرضا, حامدي نيا محمدرضا, اميري پارسا طيبه, خادم الشريعه ميترا, آذرنيوه مرضيه السادات*

آدرس:

* گروه تربیت بدنی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه زابل، زابل، ایران

چکیده:

اهداف: ديابت نوع 2 اختلالي متابوليسمي است که کيفيت زندگي و سلامت روان افراد مبتلا را تحت تاثير قرار ميدهد. در مورد انجام ورزش موثر براي اين بيماران توصيه هاي مختلفي وجود دارد. هدف مطالعه حاضر، مقايسه اثر دو دوره برنامه تمرين هوازي و يک دوره بي تمريني بر کيفيت زندگي و سلامت روان در زنان مبتلا به ديابت نوع 2 بود.
مواد و روش ها: در اين تحقيق نيمه تجربي در سال 1390 در شهرستان سبزوار، 33 زن مبتلا به ديابت نوع 2 با دامنه سني 60-40 سال به روش نمونه گيري هدفمند انتخاب و به سه گروه 11نفره کنترل، تمرين هوازي روزانه 5 هفته اي و تمرين هوازي يک روز در ميان 10 هفته اي تقسيم شدند. تمرينات هوازي با شدت 70-60% ضربان قلب بيشينه و 60-30 دقيقه در هر جلسه انجام شد. ابزار پژوهش، پرسش نامه هاي کيفيت زندگي و سلامت روان بود. تحليل داده ها با نرم افزار SPSS 18 و آزمون هاي آناليز واريانس با اندازه گيري مکرر و يک طرفه و آزمون تعقيبي توکي انجام پذيرفت.
يافته ها: بين ميانگين نمرات کيفيت زندگي (p=0.002) و سلامت روان (p=0.04) گروه هاي تمريني و گروه کنترل تفاوت معني داري وجود داشت، اما دو گروه تمريني با هم تفاوت معني داري نداشتند. همچنين در ابعاد جسماني (p=0.004) و رواني- اجتماعي (p=0.004) کيفيت زندگي نيز بين سه گروه تمريني در مراحل 5 و 10 هفته پس از آغاز تمرين تفاوت معني داري مشاهده شد.
نتيجه گيري: اجراي تمرينات ورزشي 5 و 10 هفته اي موجب بهبود سلامت رواني و کيفيت زندگي زنان مبتلا به ديابت نوع 2 مي شود، اما مزاياي کسب شده پس از 2 ماه بي تمريني حفظ نمي شود.