اثر زوج درماني کوتاه مدت خودتنظيمي بر کاهش استرس زناشويي زوج ها

اهداف: امروزه رويکردهاي گوناگون زوج درماني با هدف کاهش تعارضات و آشفتگي ارتباطي ميان زوج ها به وجود آمده است. الگوي زوج درماني خودتنظيمي، کاربرد نظريه خودکنترلي رفتاري در مشکلات رابطه اي است. اين الگو هم توسعه اي در زوج درماني شناختي- رفتاري و هم تلاشي براي ارايه چارچوب يکپارچه التقاطي به منظور استفاده از ساير زوج درماني هاست. هدف از پژوهش حاضر، تعيين کارآيي رويکرد زوج درماني کوتاه مدت خودتنظيمي بر کاهش استرس زناشويي زوج ها بود.
ابزار و روش ها: در اين پژوهش نيمه تجربي با طرح پيش آزمون- پس آزمون، 16 زوج داراي مشکلات زناشويي مراجعه کننده به سراي سلامت گل ها واقع در منطقه 6 شهرداري تهران در تابستان 1393، با استفاده از نمونه گيري در دسترس، انتخاب شده و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و کنترل (هر کدام 8 زوج) قرار گرفتند. ابزار پژوهش، مقياس استرس زناشويي استکهلم- تهران بود که در دو مرحله پيش آزمون و پس آزمون توسط آزمودني ها تکميل شد. مداخله زوج درماني کوتاه مدت خودتنظيمي در 8 جلسه يک ساعته با توالي هر هفته يک جلسه، به شيوه زوجي و جداگانه براي گروه آزمايش اجرا شد، اما گروه کنترل مداخله اي دريافت نکرد. داده ها با استفاده از آزمون تحليل کوواريانس تک متغيره و در نرم افزار SPSS 20 تحليل شدند.
يافته ها: در مرحله پس آزمون، ميانگين نمرات استرس زناشويي در گروه آزمايش در مقايسه با گروه کنترل به صورت معني داري کاهش يافت (p=0.001).
نتيجه گيري: زوج درماني کوتاه مدت خودتنظيمي در بهبود استرس زناشويي زوجين موثر است.