بررسي موانع مشارکت پرستاران در امر پژوهش هاي باليني در مراکزآموزشي - درماني شهر تبريز 1393

مقدمه: تحقيق، بخش بسيار مهمي از حرفه اي سازي پرستاري محسوب مي شود و تحقيقات مبتني بر عمل جزئي از پرستاري معاصر به شمار مي رود. شناسايي موانع انجام پژوهش و رفع موانع موجود از ضروريات ارتقاء فعاليتهاي پژوهشي است. اين مطالعه با هدف بررسي موانع مشارکت پرستاران در پژوهش انجام شد.
روش: اين پژوهش به روش توصيفي-مقطعي توسط اعضاي کميته علمي-پژوهشي معاونت پرستاري انجام شده است. پرسشنامه از نوع محقق ساخته بوده که در همبستگي بين دو ابزار ضريب آلفاي 0.88 به دست آمد. پژوهش بر روي 520 نفر از پرستاران شاغل در دانشگاه علوم پزشکي تبريز در سال 1393 که به روش نمونه گيري تصادفي چند مرحله اي از بين 4120 پرستارانتخاب شدند، انجام شد و تعداد 485 پرسشنامه (%93.27) عودت داده شد. پرسشنامه شامل دو بخش بود. در بخش اول اطلاعات دموگرافيکي و در بخش دوم سوالات ليکرتي 4 گزينه اي که با 20 عبارت، موانع سازماني و با 16 عبارت، موانع فردي را بررسي مي کرد. داده ها در نرم افزار18. SPSS تحليل شد. p (sig) کمتر از 0.05 معنادار درنظر گرفته شد.
يافته ها: ميانگين و انحراف معيار موانع سازماني 38.46±6.26 و موانع فردي 25.79±3.96 بود. مهمترين موانع فردي به ترتيب کمبود وقت و مشغله زياد، نا آشنايي با اصول آماري و بي علاقگي نسبت به پژوهش بود. مهمترين موانع سازماني به ترتيب وجود نابرابري در تصويب و اجراي طرح هاي پژوهشي، نبود سيستم نظارت بر انجام پژوهش و عدم استفاده از نتايج تحقيق در پرستاري بود.
نتيجه گيري: توصيه مي شود جهت رفع موانع پژوهشي، مسوولين بيمارستانها و معاونت پژوهشي دانشگاه ها اقدامات لازم را در زمينه برگزاري کارگاه هاي آموزشي روش تحقيق به صورت ساليانه، آموزش کلاس هاي زبان انگليسي، روش استفاده از منابع کتابخانه اي، جستجو در اينترنت و اطلاع رساني اولويت هاي تحقيق در حوزه کاري کارکنان، به عمل آورند.