طراحي و تعيين روايي و پايايي پرسشنامه بررسي عملکرد مراکز فرماندهي عمليات بحران دانشگاه هاي علوم پزشکي کشور ايران

زمينه و هدف: مراکز هدايت عمليات بحران دانشگاه هاي علوم پزشکي کشور با سابقه نه چندان طولاني، با هدف ساماندهي و هماهنگي عمليات در زمان رخداد بلايا ايجاد شده است و تصميم گيرنده نهايي انجام اقدامات در جهت برگشت به حالت قبل از رخداد بلايا مي باشد. اين مطالعه با هدف تدوين ابزار استاندارد (پايا و روا) ارزيابي عملکرد مراکز عمليات بحران اجرا شده است.
مواد و روش ها: مطالعه ترکيبي (Sequential Triangulation) با هدف ابزارسازي در بين کارشناسان مراکز هدايت عمليات بحران که حداقل يکسال از تاسيس آن گذشته است، در سال 1391 انجام شد. روايي صوري و محتويي براي سنجش روايي و ضريب آلفاي کرونباخ براي سنجش پايايي ارايه شد. جهت تقليل سوالات و تعيين بيشترين عامل تفاوت در حيطه هاي مختلف پرسشنامه، از تحليل عاملي اکتشافي بهره گرفته شد.
نتايج: ابزار نهايي داراي شش حيطه با 38 سوال بود. روايي محتوي تمام سوالات بغير از يک سوال (+0.1) مناسب و بالاي (+0.6) بود. ضريب پايايي تمام حيطه ها بغير از يک حيطه ( فعال سازي با ضريب کرونباخ 0.337) مناسب و بالاي 0.7 بود. تحليل عاملي حيطه ارزيابي اطلاعات را به پنج سوال، حيطه فعال سازي و حيطه هماهنگي را به دو سوال و سه حيطه آخر را به يک سوال تقليل داد.
نتيجه گيري: پرسشنامه تدوين شده ابزار مناسب (روا و پايا) در جهت اندازه گيري عملکرد مراکز هدايت عمليات بحران مي باشد. پايايي مناسب پرسشنامه دليل بر هماهنگي بين سوالات و روايي محتوي بالاي پرسشنامه دلالت بر تسلط کارشناسان مراکز بر حيطه هاي مورد سوال داشت.