بررسي شيوع اختلالات اسکلتي عضلاني در قالي بافان شاغل و ارتباط آن با ميزان روشنايي در کارگاه هاي قالي بافي شهرستان تکاب در سال 1392

مقدمه: ابزار کار نامناسب و غير استاندارد، نور ناکافي و عدم استراحت کافي قالي بافان منجر به افزايش شيوع اختلالات اسکلتي عضلاني در آن ها مي گردد که بايستي با نظارت بيشتر بر کارگاه هاي قالي بافي آن را کاهش داد.
مواد و روش ها: اين مطالعه از نوع توصيفي، تحليلي به روش مقطعي مي باشد که در کارگاه هاي قالي بافي روستايي شهرستان تکاب انجام شد. 86 کارگاه قالي بافي به روش نمونه گيري خوشه اي انتخاب شدند؛ که 222 نفر شاغل در اين کارگاه ها مشغول بکار بودند. شدت روشنايي عمومي و موضعي در کارگاه هاي قالي بافي با دستگاه نورسنج مدل LX-13 اندازه گيري و اختلالات اسکلتي عضلاني شاغلين نيز با پرسشنامه نورديک بررسي شد.
يافته ها: نتايج نشان مي دهد که اختلال ناحيه پشت بيشترين شيوع (61.3%) و اختلال ناحيه آرنج کمترين شيوع (7.2%) را در بين کارگران قالي باف داشتند. شدت روشنايي عمومي (82.4%) و شدت روشنايي موضعي اکثر کارگاه ها (91.9%)، کمتر از حد توصيه شده بود.
نتيجه گيري: درگيري بيشتر اندام هاي فوقاني در کار قالي بافي منجر به افزايش اختلال در اين اندام ها مي گردد. نتايج نشان داد که اکثر شاغلين در کارگاه هايي با روشنايي غير استاندارد اشتغال داشتند. موثرترين متغير در ايجاد اختلال ناحيه گردن و پشت سابقه کار افراد و شدت روشنايي عمومي محيط کار، در اختلال ناحيه مچ دست و اختلال ناحيه شانه سابقه کار افراد بود.