بررسي تاثير حمايت آرنج و ساعد بر خستگي عضله ذوزنقه اي فوقاني حين تايپ کردن

مقدمه: امروزه رايانه ها در بسياري از خانه ها و محل هاي کار استفاده مي شوند. رابطه بين استفاده از رايانه و اختلالات اسکلتي-عضلاني در نواحي گردن و اندام فوقاني اثبات شده است. يکي از شايع ترين مشکلات گزارش شده در کاربران رايانه، خستگي عضلاني در نواحي بالاتنه است. حمايت اندام فوقاني، به عنوان راهي براي کاهش استاتيکي بار روي عضلات شانه و گردن حين استفاده از صفحه کليد پيشنهاد شده است. هدف از انجام اين مطالعه، تعيين اثر حمايت آرنج و ساعد بر خستگي عضله ذوزنقه اي فوقاني حين تايپ کردن بود.
مواد و روش ها: در اين مطالعه نيمه آزمايشي، 8 نفر از دانشجويان دانشگاه بوعلي سينا شرکت نمودند. فعاليت الکتروميوگرافي سطحي (Semg) عضله ذوزنقه سمت برتر حين تايپ کردن در 3 وضعيت بدون حمايت آرنج، با حمايت عادي آرنج (حمايت با ميز)، و حمايت آرنج با پد ثبت و مقايسه شد. شاخص خستگي عضلات در سه وضعيت تايپ کردن با محاسبه شيب فرکانس ميانه از روي سيگنال هاي خام الکتروميوگرافي به دست آمد. از تحليل واريانس با اندازه هاي تکراري براي تجزيه و تحليل آماري استفاده شد.
يافته ها: شيب فرکانس ميانه در وضعيت تايپ کردن حمايت عادي در مقايسه با وضعيت بدون حمايت بيشترين مقدار کاهش را نشان داد (P=0.04). تفاوت معناداري در شيب فرکانس ميانه بين حمايت آرنج با پد و دو وضعيت ديگر مشاهده نشد (p>0.05).
نتيجه گيري: اين نتايج نشان مي دهند که حمايت عادي آرنج مي تواند به عنوان راه کاري براي ديرتر خسته شدن عضله ذوزنقه و در نتيجه افزايش راندمان کاري در نظر گرفته شود. با اين حال، به نظر مي رسد تحقيقات بيشتري براي مشخص نمودن مزيت و يا عدم مزيت استفاده از انواع پدها لازم مي باشد.