بررسي مدل هاي جبري و زمين آماري در پهنه بندي بارش استان اردبيل

 دو روش قطعي شامل توابع شعاع محور (آر بي اف) و روش عکس فاصله وزني (آي دي دبليو) و دو روش زمين آماري شامل روش کريجينگ و کوکريجينگ درون يابي، به منظور برآورد بارش سالانه 29 ايستگاه سينوپتيک استان اردبيل، مورد آزمون قرار گرفتند. براي اين منظور، از داده هاي ايستگاه هاي مختلف در سطح استان شامل 4 ايستگاه سينوپتيک، 1 ايستگاه کليماتولوژي و 24 ايستگاه باران سنجي، در يک بازه زماني 10 ساله (2005-1995)، استفاده شد. بررسي عملکرد مدل هاي فوق، با استفاده از روش اعتبارسنجي متقاطع و نيز شاخص هاي خطاي ميانگين انحراف خطا، ميانگين قدر مطلق خطا و ريشه دوم ميانگين مربع خطا، انجام گرفت. در نهايت، جهت شناسايي مناطق برآورد پايين و يا بالا برآورد هر مدل در سطوح ارتفاعي بالاتر از توزيع مکاني ايستگاه ها، خروجي هريک از مدل ها کنترل شد. نتايج نشان داد که مدل کريجينگ نسبت به ساير روش ها داراي خطاي کم تري بوده و با نقشه توزيع ارتفاعي منطقه هم خواني دارد. لذا روش مذکور، به عنوان بهترين روش برآورد بارندگي مناطق فاقد اطلاعات با اختلاف توپوگرافيک شديد استان اردبيل، تشخيص داده شد.