اثر عصاره علف چاي بر اضطرب رفتاري و ترس در رت هاي نژاد ويستار مواجهه شده با فنول

مقدمه: از ديرباز اضطراب از موارد مهم روان شناختي بوده و براي درمان آن داروهاي مختلفي ارائه شده است. پژوهش هاي متعدد نشان داده که علف چاي خاصيت ضداضطراب و افسردگي دارد. با صنعتي شدن جوامع انساني، آلاينده هايي همچون فنول در چرخه زندگي وارد شده که مي توانند بر روي ارگان هاي بدن تاثيرات سوئي به جاي گذارند. هدف از پژوهش حاضر، بررسي تاثير گياه علف چاي بر رفتار ترس و اضطراب در موش هاي مواجهه شده با فنول بود.
روش بررسي: تعداد 54 سر موش رت نژاد ويستار در قالب طرح فاکتوريل 3´3 با سه سطح عصاره علف چاي (صفر، 250 و 500 ميلي گرم بر کيلوگرم وزن بدن) و سه سطح فنول (صفر، 100 و 200 ميلي گرم بر کيلوگرم وزن بدن) مورد مطالعه قرار گرفتند. فنول و عصاره به صورت يک روز در ميان، به روش گاواژ و به ترتيب به مدت 15 و 30 روز تجويز شدند. 30 دقيقه پس از هر گاواژ، توسط ماز به علاوه اي مربع و آزمون جعبه باز، تست رفتار از موش ها به عمل آمد. بررسي اثرات بهبودبخشي عصاره علف چاي در دو بازه زماني کوتاه مدت (15 روز اول) و درازمدت (15 روز دوم) ارائه گرديد.
نتايج: نتايج آماري نشان دهنده عدم اختلاف معني دار تست هاي رفتاري در تيمارهاي آزمايشي بود (p>0.05).
نتيجه گيري: مطالعه حاضر نشان داد که سطوح مورد استفاده عصاره علف چاي تاثير معني داري بر کاهش رفتار اضطراب و ترس در موش هاي رت نژاد ويستار دريافت کننده فنول ندارد.