بررسي سيتوتوکسيسيته و ژنوتوکسيسيته ميرتازاپين در لنفوسيت هاي خوني با استفاده از روش ميکرونوکلئوس

مقدمه: ميرتازاپين يکي از داروهاي چهار حلقه اي ضدافسردگي هست که داراي هر دو فعاليت نروآدرنرژيک و سروتونرژيک مي باشد. اين دارو اغلب براي درمان افسردگي هاي ماژور مورد استفاده قرار مي گيرد. ميرتازاپين موجب افزايش سطح آدرنالين و سرتونين در بدن مي شود. اثر ژنوتوکسيسيته ميرتازاپين تا به حال مطالعه نشده است. هدف از اين پژوهش بررسي اثر سيتوتوکسيسيته و ژنوتوکسيسيته داروي ميرتازاپين در لنفوسيت هاي خون انسان مي باشد.
روش بررسي: بررسي اثر ژنوتوکسيسيته و سيتوتوکسيسيته ميرتازاپين بر لنفوسيت هاي خون انسان با استفاده از روش ميکرونوکلئوس انجام شد. لنفوسيت هاي خوني در دوزهاي 55mg/ml، 40، 25،10 تحت تيمارهاي 24 ساعته و 48 ساعته با ميرتازاپين قرار گرفتند.
نتايج: مقايسه نمونه هاي تيمار شده 24 ساعته و 48 ساعته با نمونه هاي بدون تيمار نشان داد که ميرتازاپين موجب افزايش معني داري در شکل گرفتن ميکرونوکلئوس نشده است ولي به صورت معني داري موجب کاهش شاخص تقسيم هسته اي در همه نمونه ها و در هردو گروه تيمار شده است.
نتيجه گيري: ميرتازاپين ژنوتوکسيک نبوده ولي اثر سيتوتوکسيک در لنفوسيت هاي خوني انسان داشته است. بر اساس نتايج اين پژوهش ميرتازاپين داراي اثرسيتوتوکسيک بر روي سلول هاي انساني مي باشد.