بررسي مقاومت آنتي بيوتيکي سويه هاي پسودوموناس آيروژينوزاي جداشده از نمونه هاي مختلف باليني در بيماران مراجعه کننده به بيمارستان هاي شهر يزد

مقدمه: مقاومت آنتي بيوتيکي پسودوموناس آيروژينوزا به يک مشکل جهاني تبديل شده و منجر به ظهور سوش هاي مقاوم به چند داروMDR: Multiple Drug Resistance) ) شده است. هدف اين مطالعه تعيين الگوي آنتي بيوتيکي سويه هاي پسودوموناس آيروژينوزاي جدا شده از نمونه هاي مختلف باليني بيماران است.
روش بررسي: در اين مطالعه توصيفي- مقطعي تعداد 90 ايزوله پسودوموناس آيروژينوزاي جدا شده از نمونه هاي مختلف باليني در سال 1391 به آزمايشگاه ميکروب شناسي دانشکده پزشکي دانشگاه علوم پزشکي شهيد صدوقي يزد منتقل گرديد. بعد از تاييد باکتري ها توسط آزمايشات متداول بيوشيميايي، الگوي مقاومت به آنتي بيوتيک ها به روش استاندارد ديسک ديفيوژن (کربي – بوير) و طبق دستورالعمل CLSIتعيين گرديد.
نتايج: از90 ايزوله پسودوموناس آيروژينوزا جدا شده از نمونه هاي مختلف باليني، نمونه هاي زخم سوختگي داراي بيشترين مقاومت آنتي بيوتيکي بوده و تمامي 28 سويه جدا شده از زخم سوختگي MDR بودند. بيشترين مقاومت به سفتازيديم (56 درصد) و کمترين مقاومت به سيپروفلوکساسين (44.4 درصد) بود و 66.6 درصد ايزوله ها مقاوم به چند دارو بودند.
نتيجه گيري: شيوع پسودوموناس ايروژينوزاي MDRدر مطالعه حاضر بالا بود و از آنجايي که سفتازيديم، ارتاپنم و مروپنم، فعاليت ضدپسودوموناسي موثري عليه پسودوموناس ايروژينوزاي MDR دارند و در اين مطالعه افزايش مقاومت به اين آنتي بيوتيک ها مشاهده شد، لذا پيش از شروع درمان نياز است سنجش حساسيت آنتي بيوتيکي و تعيين الگوي مقاومت آنتي بيوتيکي انجام گيرد تا از ايجاد سويه هاي مقاوم جلوگيري نمود.