احساس ذهني بهزيستي در دانشجويان پرستاري و مامايي دانشگاه علوم پزشکي گلستان

زمينه و هدف: از آنجا که احساس ذهني بهزيستي، حوزه اي از روانشناسي مثبت نگر است که تلاش مي کند ارزيابي شناختي و عاطفي زندگي افراد را مورد بررسي قرار دهد و با توجه به استرس هايي که دانشجويان پرستاري و مامايي در محيط باليني تجربه مي کنند، بررسي احساس ذهني بهزيستي مي تواند پايه اي جهت تقويت اين متغير با طراحي و اجراي برنامه هاي آموزشي باشد.
روش بررسي: اين مطالعه از نوع توصيفي- مقطعي بوده که در سال 1392 انجام شد. نمونه گيري به شکل تصادفي ساده انجام شده و در اين مطالعه 104 دانشجوي پرستاري – مامايي ازسال هاي مختلف تحصيلي شرکت داشتند. ابزارجمع آوري اطلاعات شامل دو بخش: 1)مشخصات فردي 2) پرسشنامه احساس ذهني بهزيستي Keyes داراي سه حيطه: هيجاني، روانشناختي و اجتماعي بوده که بوسيله دانشجويان تکميل شد. جهت توصيف داده ها از ميانگين، انحراف معيارو جهت تجزيه و تحليل آماري از آزمون هاي T-test و ANOVA استفاده شد.
يافته ها: يافته ها نشان داد ميانگين نمره کلي احساس ذهني بهزيستي در دانشجويان پرستاري 203.20 و در دانشجويان مامايي 210.21 بوده است. ميانگين نمره احساس ذهني بهزيستي در دانشجويان پرستاري در حيطه هيجاني (44.05)، در حيطه روانشناختي (93.40) و در حيطه اجتماعي (65.74) و ميانگين نمره احساس ذهني بهزيستي در دانشجويان مامايي در حيطه هيجاني (45.72)، در حيطه روانشناختي (94.78) و در حيطه اجتماعي (69.55) بوده است ودر گروه پرستاري فقط جنس ارتباط معني داري با احساس ذهني بهزيستي داشته است (P<0.05).
نتيجه گيري: با توجه به بالا بودن نمره کل احساس ذهني بهزيستي و حيطه هاي آن در دانشجويان پرستاري و مامايي، لذا تداوم و اتخاذ طراحي و اجراي برنامه هاي آموزشي در بعدهاي هيجاني، روانشناختي و اجتماعي دانشجويان جهت توانمند سازي ضروري مي باشد.