پيش بيني رضايت شغلي کارمندان بر اساس رفتار اخلاقي مديران ادارات ورزش و امور جوانان استان کرمانشاه

مقدمه و هدف: امروزه سازمان ها سعي دارند تا نيروي انساني خود را از نظر دروني و هم بيروني ارتقا بخشند که يکي از اين جنبه هاي توانمندسازي کارکنان از طريق رضايت شغلي حاصل مي شود. بنابراين، هدف از پژوهش حاضر، پيش بيني رضايت شغلي کارمندان ادارات ورزش و امور جوانان استان کرمانشاه بر اساس رفتار اخلاقي مديران است.
روش شناسي: تعداد 141 نفر (123 نفر کارمند و 18 نفر مدير) به صورت تعداد برابر نمونه و جامعه آماري به پرسشنامه هاي رضايت شغلي (ويسوکي و کروم، 1991) و رفتار اخلاقي (بهشتي فر و نکويي مقدم، 1389) پاسخ دادند. روايي صوري و محتوايي هر يک از پرسشنامه ها به وسيله محققان و استادان مديريت ورزشي تاييد شد و پايايي آنها از طريق ضريب آلفاي کرونباخ براي هر پرسشنامه به ترتيب برابر با 0.96 و 0.88 به دست آمد.
يافته ها: نتايج ضريب همبستگي پيرسون نشان مي دهد که بين رفتار اخلاقي مديران و تمامي ابعاد آن با رضايت شغلي کارمندان رابطه مثبت و نسبتا بالايي وجود دارد (r=0.69؛ p=0.01). از طرف ديگر، نتايج تحليل رگرسيون نيز نشان مي دهد که بهترين پيش بيني کننده هاي رضايت شغلي کارمندان تربيت بدني، ابعاد رفتار عادلانه (R=0.504) و ميزان امانتداري مديران (R=0.491) هستند (R²=0.54).
بحث و نتيجه گيري: در وهله اول، نکته حائز اهميت در اجراي رفتار اخلاقي اين است که مديران بايد خود به اين اصول احترام بگذارند و آنها را در رفتار خود تجلي دهند. بنابراين، اگر اخلاقيات در سازمان حاکم باشد (مخصوصا بر اساس ابعاد رفتار عادلانه، ميزان امانتداري و گذشت مديران) مي توان انتظار داشت که رضايت شغلي و متعاقب آن موفقيت سازماني در حوزه مديريت ورزش تضمين شود.