مقايسه تاثير صوت قرآن و آواي لالايي بر تغييرات ضربان قلب نوزادان بستري در بخش ويژه نوزادان

زمينه و هدف: حفظ ضربان قلب نوزادان در محدوده طبيعي در بخش هاي ويژه، يک هدف خطير مراقبتي محسوب مي گردد. انجام مداخلات غير دارويي در اين زمينه حايز اهميت است. مطالعه حاضر با هدف تعيين تاثير صوت قرآن و آواي لالايي بر تغييرات ضربان قلب نوزادان بستري در بخش ويژه نوزادان اجرا گرديد.
مواد و روش ها: مطالعه کارآزمايي باليني حاضر بر روي 78 نوزاد بستري در بخش ويژه نوزادان يکي از بيمارستان هاي شهر جهرم، سال 93-1392 انجام شد. نوزادان به روش در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در سه گروه قرآن، لالايي و کنترل قرار گرفتند. نوزادان دو گروه مداخله در طول 3 روز و روزانه به مدت 20 دقيقه قرآن يا لالايي مي شنيدند و نوزادان گروه کنترل در طول اين مدت هدفون بدون صوت دريافت مي کردند. تعداد ضربان قلب نوزادان بلافاصله قبل از شروع مداخله، 10 دقيقه و 20 دقيقه بعد از شروع و نهايتا 20 دقيقه بعد از پايان مداخله ثبت گرديد. داده ها با استفاده از آزمون هاي Greenhouse - Geisser، آناليز واريانس يک طرفه و آناليز واريانس اندازه هاي مکرر تحت نرم افزار 19 SPSS تجزيه و تحليل گرديد.
يافته ها: ميانگين ضربان قلب نوزادان قبل از مداخله در گروه لالايي 135.77±16.15، قرآن 140.56±14.97 کنترل 132.21±25.21بود که تفاوت آماري معني داري با هم نداشتند؛ اما ميانگين تغييرات ضربان قلب آن ها در دقيقه 20 روز دوم، در گروه لالايي (126.67±11.22) در مقايسه با گروه کنترل (134.33±18.31) و صوت قرآن (138.81±19.12) به طور معني داري کمتر بود(p=0.016).
نتيجه گيري: با توجه به تاثير آواي لالايي در روز دوم مداخله بر کاهش ضربان قلب، مي توان از اين روش در بخش مراقبت هاي ويژه نوزادان بهره برد. همچنين با توجه به اثرات شفابخش قرآن، تحقيقات بيشتري در اين زمينه پيشنهاد مي گردد.