هدف: سقوط در سالمندان باعث انواع آسيب ها شده و منجر به وابستگي، کاهش خودکار آمدي، افسردگي، محدوديت فعاليت روزانه، بستري در بيمارستان و يا پذيرش در خانه سالمندان و تحميل هزينه به فرد و جامعه مي شود. مطالعه حاضر با هدف تعيين نوع صدمات ناشي از سقوط در سالمندان کاشان انجام شده است.
روش بررسي: در اين مطالعه مقطعي، کليه افراد 60 سال و بالاتر که به علت سقوط در سال 1390 در بيمارستان شهيد بهشتي کاشان بستري شده بودند، بررسي شدند. کدهاي علل خارجي w00 تا w19 بر اساس ICD-10 مربوط به سقوط از سيستم اطلاعات سلامت بيمارستان انتخاب و پس از فراهم شدن دسترسي به پرونده ها، متغيرهاي دموگرافيک، علل خارجي سقوط و نوع آسيب استخراج گرديد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS تحليل شد. ارتباط مدت بستري با متغير هاي زمينه اي به وسيله آزمون هاي کاي اسکوئر؛ تي تست و آنووا و يا معادل ناپارامتريک آن بررسي شد. سطح معني داري 0.05 در نظر گرفته شد.
يافته ها: تعداد 251 نفر سالمند 60 سال و بالاتر مورد بررسي قرار گرفتند که تعداد 127 نفر %50.6 زن و 124 نفر %49.4 مرد بودند. ميانگين سن بيماران 76.82±7.3 سال بود. شايع ترين علت خارجي، زمين خوردن در سطح هم تراز با 196 نفر 78% بود. شکستگي اندام هاي فوقاني با 109 مورد %44.1، شکستگي اندام هاي تحتاني با 73 مورد %28.9 و صدمات سر با 40 مورد %15.9، شايع ترين نوع آسيب بود. ميانگين مدت بستري 5.68±4.5 روز بود.
نتيجه گيري: فراوان ترين آسيب به ترتيب شکستگي هاي اندام فوقاني، اندام تحتاني و صدمات مغزي است که باعث بيشترين مدت بستري و بالاترين هزينه بستري در سالمندان مي گردد.