مقايسه تاثير ورزش هاي پياده روي و يوگا بر کيفيت زندگي افراد مبتلا به ديابت نوع 2

زمينه و هدف: ديابت مليتوس يک بيماري مزمن بوده که بيماران مبتلا به ديابت به جهت ارتقاء کيفيت زندگي خود به برنامه مراقبتي ويژه اي نياز دارند. داشتن برنامه ورزشي مدون يکي از اين برنامه هايي است که موجب بهبود اداره بيماري و ارتقاء کيفيت زندگي بيماران مبتلا به ديابت مي شود. مطالعه حاضر با هدف مقايسه تاثير 4 هفته تمرينات يوگا و پياده روي بر کيفيت زندگي افراد مبتلا به ديابت نوع 2 انجام شده است.
روش بررسي: در اين مطالعه نيمه تجربي 60 مرد و زن مبتلا به ديابت 30 تا 55 ساله به صورت تصادفي ساده به سه گروه يوگا، پياده روي و کنترل تقسيم شدند. گروه يوگا و پياده روي به مدت 4 هفته هر روز به مدت 45 دقيقه تحت مداخله قرار گرفتند. داده ها به وسيله پرسشنامه SF-36 در دو نوبت قبل و پايان مداخله جمع آوري شدند. آناليز آماري داده ها با نرم افزار  SPSS 16در سطح معني داري 95 درصد انجام شد.
يافته ها: در مقايسه کيفيت زندگي گروه يوگا با کنترل، ابعاد عملکرد جسماني - نقش جسماني - سلامتي عمومي - سرزندگي - عملکرد اجتماعي - نقش رواني و سلامت رواني در گروه يوگا بهبود معني دار داشتند (P<0.05). در مقايسه کيفيت زندگي گروه پياده روي با گروه کنترل، ابعاد عملکرد و نقش جسماني - سلامتي عمومي - سرزندگي - نقش و سلامت رواني در گروه پياده روي بهبود معني دار داشتند (P<0.05) در بررسي همزمان ابعاد کيفيت زندگي قبل و بعد از مداخله در سه گروه، در ابعاد عملکرد و نقش جسماني - سلامتي عمومي - سر زندگي - نقش و سلامت رواني تفاوت معني دار در گروه هاي مداخله مشاهده شد (P<0.05).
نتيجه گيري: ورزش يوگا در ارتقاء بعد سلامت عمومي کيفيت زندگي موثرتر از ورزش پياده روي است در حاليکه ورزش پياده روي در بهبود ساير ابعاد کيفيت زندگي موثرتر از ورزش يوگا است.