بررسي وضعيت پاي ديابتي بيماران مراجعه کننده به کلينک ويژه ديابت شهرستان سبزوار با استفاده از مدل فرايند موازي توسعه يافته

مقدمه: پاي ديابتي به عنوان يک مساله مهم در بين مبتلايان به ديابت مطرح است که نياز به بررسي و شناخت بيشتري در اين زمينه دارد. اين مطالعه به منظور تعيين وضعيت پاي ديابتي با بکارگيري مدل فرايند موازي توسعه يافته در بيماران مراجعه کننده به کلينک ويژه ديابت شهرستان سبزوار انجام شده است.
مواد و روش: اين مطالعه مقطعي بر روي بيماران مراجعه کننده به کلينک ويژه ديابت شهرستان سبزوار در سال 1392 انجام گرفت. براي جمع آوري اطلاعات، پرسشنامه اي بر اساس مدل فرايند موازي توسعه يافته، تدوين و پس از تاييد پايايي و روايي آن در اختيار 400 نفر از مراجعين (مبتلايان به ديابت) قرارگرفت. اين مدل به عنوان چهارچوب اصلي تئوريک تغيير رفتار عمل مي کند. جهت تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار 16SPSS و آزمون هاي آماري کاي اسکوئر و تي تست استفاده شد.
يافته ها: ميانگين نمره آگاهي بيماران50.8±17.95 و در حد متوسط بود. ميانگين نمره حساسيت درک شده مراجعين نسبت به احتمال ابتلا به پاي ديابتي و پيامدهاي آن 67±12.79، ميانگين نمره اثربخشي درک شده نسبت به راهکارهاي توصيه شده مبني بر رعايت نکات بهداشتي 72.1±14.04و ميانگين نمره متغير شدت درک شده از ابتلا به پاي ديابتي 60.9±17.42 و ميانگين نمره متغير کارايي و خودکنترلي به ترتيب 73.4±15.43 و 69.8±14.04 بدست آمد. بين سن مبتلايان و ميانگين نمره آگاهي، شدت درک شده از ابتلا و اثربخشي راهکارهاي توصيه شده رابطه معني داري وجود داشت. آزمون آماري بين متغير شدت درک شده و جنسيت و همچنين بين گروه بندي شغلي و خودمراقبتي ارتباط معناداري نشان داد.
بحث و نتيجه گيري: نتايج نشان داد که آگاهي مراجعين درخصوص ابتلا به پاي ديابتي و پيامدهاي آن، همچنين شدت درک شده آنان نسبت به ابتلا به پاي ديابتي در حد متوسط بود؛ بنابراين توصيه مي شود که با استفاده از مدل فرايند موازي توسعه يافته، مداخلات آموزشي مناسبي طراحي و اجرا شود که باعث درک شدت آنان نسبت به ابتلا به پاي ديابتي در اين گروه گردد.