جداسازي و شناسايي گونه باکتريايي مقاوم به نيکل از رسوبات آلوده خورموسي و مطالعه عملکرد آن در جذب زيستي نيکل

همگام با گسترش فعاليت هاي صنعتي و ازدياد جمعيت، ورود فلزات سنگين به محيط هاي آبي به مقدار زيادي افزايش يافته است. فلزات سنگين از جمله آلاينده هاي زيست محيطي هستند که به دليل سميت و توانايي تجمع زيستي در جانداران مي توانند منجر به تاثيرات اکولوژيکي زيادي شوند. حذف و جداسازي فلزات از محيط به طرق مختلفي انجام مي گيرد، اما اين راهکارها به دليل هزينه بر بودن و عدم کاهش غلظت فلزات سنگين به حد استانداردهاي مقبول، مناسب نيستند. باکتري ها از جمله ميکروارگانيسم هايي هستند که به دليل سازگاري با طبيعت و نسبت سطح به حجم بالا براي جذب يون هاي فلزي از محيط مناسب اند. در اين تحقيق از رسوبات آلوده بندر امام خميني گونه باکتري مقاوم به نيکل جداسازي و شناسايي شد. نتايج به دست آمده، رشد باکتري در محيط کشت هاي حاوي 50، 100 و 200 ميلي گرم بر ليتر نيکل رانشان داد و بر اساس تست هاي بيوشيميايي باکتري جداسازي شده Bacillus anthracisشناسايي شد که از باکتري هاي گرم مثبت بود. با افزايش غلظت نيکل، ميزان جذب نوري کاهش يافت و حداکثر ميزان جذب نوري (0.331) با باکتري مذکور در غلظت 50 ميلي گرم بر ليتر مشاهده شد. بيشترين درصد جذب يعني 68.6%، بعد از 150 دقيقه در غلظت 50 ميلي گرم بر ليتر نيکل به دست آمد. جذب زيستي باکتري Bacillus anthracis نشان دهنده توانايي اين باکتري در حذف نيکل از محيط است. با توجه به عملکرد گونه مورد نظر مي توان براي کاهش آلودگي هاي فلز نيکل از اين باکتري استفاده کرد.