ارزيابي محيط و منظر محوطه هاي باستاني با تاکيد بر رويکرد زيبايي شناسي بصري: (مطالعه موردي منطقه بيشاپور - تنگ چوگان)

امروزه هدف از ارزيابي کيفيات بصري محيط و منظر، تعيين و مشخص کردن شاخص ها و معيارهايي است که از طريق آنها بتوان مناظر را حفاظت، احياء و يا بازسازي کرد. در واقع از اين طريق مي توان مناظري که از لحاظ زيبايي مناسب هستند را حفظ و ساير مناظر را ترميم و احياء کرد. توجه به کيفيات و خصوصيات بصري و عناصر سازنده منظر از اجزاي لاينفک و شايد مهم ترين جزء مناظر باستاني به شمار مي آيد و امروزه تحقيقات و تاليفات متعددي در اين زمينه صورت مي پذيرد تا با شيوه اي روشمند به امر ارزيابي منظر پرداخته شود و نتايج آن در طراحي مناظري با کيفيات بصري بهتر مورد استفاده قرار گيرد. در اين تحقيق، ارزيابي کيفيات بصري محيط و منظر منطقه باستاني بيشاپور از طريق رويکرد زيبايي شناسي صوري و با بهره گيري از روش چک ليست صورت پذيرفته است. تمام متغيرهاي ذکر شده (فيزيکي، بيولوژيکي و انساني) به صورت جداگانه در هر 4 پهنه مورد بررسي و ارزيابي و امتيازدهي عددي (از 3+ تا 3-) قرار گرفته و نتايج حاصل از اين بررسي در جداول جداگانه اي مطرح مي شوند. سپس ميانگين امتيازات هر يک از عوامل محيطي و اجزاي تشکيل دهنده آنها در هر پهنه به دست آمده و اين ميانگين ها روي نمودار برده مي شوند. اين نمودارها نشان دهنده اين مطلب هستند که کداميک از متغيرها در هر پهنه دچار مشکل و ضعف بوده و نياز به اصلاح دارند. بر اساس اين موضوع مي توان به منظور بهبود و تقويت منظر هر پهنه يکسري راهکارها اعمال کرد. در انتها، راهکارها و پيشنهادهايي براي هر يک از پهنه ها به منظور مشخص کردن ميزان دخالت براي طراحي و مهم تر از آن، عامل و يا عوامل نيازمند تغيير و يا تقويت براي ارتقاي کيفيات بصري محيط و منظر اين محوطه ارائه مي شوند.