بررسي سناريوهاي تغذيه مصنوعي با فاضلاب تصفيه شده بر کميت و کيفيت آبخوان شهرکرد

وابستگي آب مصرفي زمين هاي کشاورزي، صنايع و شرب به آب زيرزميني و خشکسالي پديدآمده در سال هاي اخير، افت شديد اين منابع را در پي داشته است. احياي آب هاي زيرزميني تجديدپذير با مديريت بهينه برداشت و تغذيه مصنوعي از طريق جريان هاي سطحي و فاضلاب امکان پذير خواهد بود. در تحقيق حاضر، مشخصات محيط متخلخل آبخوان شهرکرد نظير ضخامت عبور جريان و ضرايب هيدروديناميک در نقاط مختلف دشت محاسبه و امکان سنجي براي اجراي طرح هاي تغذيه مصنوعي با فاضلاب خروجي از تصفيه خانه شهرکرد بررسي شده است. مدل جريان و انتقال آلاينده دشت شهرکرد از طريق نرم افزارهاي Modflow و MT3D واسنجي و صحت سنجي شد. از مدل تهيه شده براي شبيه سازي رفتار آبخوان قبل و بعد از اعمال سناريوهاي فرضي تغذيه فاضلاب بهره گرفته شد. بر اين اساس، 10 سناريوي فرضي تغذيه مصنوعي با انتقال فاضلاب به موقعيت هاي مختلف دشت تعريف و تاثير حجم و غلظت نيترات در فاضلاب در کميت و کيفيت آب زيرزميني محدوده مطالعه شده است. نتايج نشان مي دهند که بخش هاي مياني و جنوبي دشت با دارابودن محيط متخلخل با بافت درشت تر و نزديک بودن به محل تصفيه خانه از وضعيت بهتري براي اجراي سناريوها برخوردارند. تزريق آب در اين منطقه تا بيش از 6 کيلومتر در افزايش سطح ايستابي تاثير داشته است. اين مقدار تغذيه در حالي است که غلظت نيترات حدود 15 ميلي گرم در ليتر افزايش يافته است. همچنين، در صورت ادامه تغذيه آبخوان با فاضلاب مي توان انتظار داشت که آلودگي را در شعاع حداکثر يک کيلومتراز محل تغذيه کنترل و در مقابل از مزيت هاي حجم آب افزوده شده به آبخوان استفاده کرد.