بررسي ميزان شيوع عوامل ايجاد کننده عفونت هاي ادراري و الگوي مقاومت آنتي بيوتيکي در بيماران بستري بيمارستان هاي آموزشي دانشگاه علوم پزشکي همدان در شش ماهه اول سال 92-1391

مقدمه: عفونت هاي ادراري شايع ترين عفونت هاي باکتريايي در انسان مي باشد که اگر اقدامات درماني صحيح براي آنها انجام نشود عواقب خطرناکي را به همراه خواهد داشت. همچنين امروزه افزايش رو به رشد مقاومت باکتري ها به آنتي بيوتيک هاي مصرفي از مشکلات پيش روي علم پزشکي است. هدف از اين مطالعه بررسي باکتري هاي شايع و مقاومت آنتي بيوتيکي در عفونت هاي ادراري در بيماران بستري در بيمارستان هاي آموزشي دانشگاه علوم پزشکي همدان مي باشد.
روش کار: اين مطالعه به صورت مقطعي- توصيفي در شش ماهه نخست سال 92-1391 انجام شد و جمع آوري اطلاعات بر اساس داده هاي موجود در بانک اطلاعاتي آزمايشگاه بيمارستان هاي آموزشي دانشگاه علوم پزشکي همدان مي باشد. نمونه ادرار استريل اخذ و در محيط هاي Agar Blood و McConkey agar کشت داده و وجود 105 کلني کانت در هر ميلي ليتر ادرار، کشت مثبت تلقي گرديد. حساسيت ميکروبي باروش استاندارد ديسک ديفيوژن انجام و نتايج با استفاده از نرم افزار SPSS-V 19 مورد آناليز قرار گرفت.
نتايج: بر اساس نتايج اين مطالعه شايعترين باکتري هاي مولد عفونت ادراري شامل اشرشياکلي (72%) و استافيلوکوک هاي کواگولاز منفي (10%)، استافيلوکوک اورئوس (3%) و حضور باکترياي هاي جنس پروتئوس (4%) و جنس کلبسيلا (6%) بود. نتايج بدست آمده نشان مي دهد که ايزوله هاي E.coli بيشترين مقاومت را نسبت به آنتي بيوتيک کوتريموکسازول (74%) و کمترين مقاومت را نسبت به نيتروفورانتوئين (4%) داشتند و تمامي ايزوله ها نسبت به آميکاسين (100%) حساس بودند. استافيلوکوکوس اورئوس نسبت به ونکوماسين حساسيت 100% داشت و به کليندومايسين و کلوگزاسيلين و اريترومايسين بيش از 90% و جنس پروتئوس، 50% به نيتروفورانتوئين و سيپروفلوکساسين مقاوم بودند.
نتيجه گيري: باکتري هاي مولد عفونتهاي ادراري در منطقه تحت مطالعه عمدتا متعلق به خانواده باسيلهاي گرم منفي بودند. با توجه به مشخص نمودن الگوي حساسيت آنتي بيوتيکي در ارگانيسم هاي شايع در منطقه مورد بررسي، گزارش آن به پزشکان مي تواند در درمان هاي تجربي مورد توجه قرار گيرد.