ارتباط سازگاري فردي و اجتماعي با منبع کنترل و جنسيت در دانش آموزان تيزهوش دبيرستاني کرمانشاه (سازگاري فردي و اجتماعي)

زمينه و هدف: سازگاري مهم ترين نشانه سلامت روان است. شناسايي عواملي که مي تواند بر سازگاري تاثيرگذار باشد حائز اهميت است. هدف اين مطالعه تعيين ارتباط سازگاري فردي و اجتماعي با منبع کنترل و جنسيت در دانش آموزان تيزهوش دبيرستاني کرمانشاه است.
مواد و روش ها: اين مطالعه مقطعي از نوع توصيفي و تحليلي است که روي 106 دانش آموز تيزهوش دبيرستاني شهر کرمانشاه که به روش تصادفي انتخاب شده بودند، انجام شد. ابزار گردآوري داده ها پرسشنامه هاي استاندارد منبع کنترل راتر، آزمون شخصيتي کاليفرنيا در 12 بعد سازگاري فردي و اجتماعي و پرسشنامه جمعيت شناختي بود. داده هاي به دست آمده از تکميل پرسشنامه ها با استفاده از آزمون هاي ضريب همبستگي پيرسون و تحليل واريانس دوطرفه تجزيه و تحليل شد.
يافته ها: ميان سازگاري فردي و جنسيت دانش آموزان تيزهوش مورد بررسي تفاوت معنادار ديده نشد. اما سازگاري اجتماعي دختران تيزهوش بيش از پسران تيزهوش بود (p>0.03). جنس و منبع کنترل با سازگاري فردي کنش متقابل داشت (p>0.01)؛ به طوري که دختران با منبع کنترل دروني از سازگاري فردي بالاتري نسبت به دختران با منبع کنترل بيروني برخوردار بودند (p>0.01). تعامل جنس و منبع کنترل بر سازگاري اجتماعي معنادار نبود. از بين مولفه هاي سازگاري فردي، نشانگان عصبي، تمايلات واپس زده و احساس وابستگي و از بين مولفه هاي سازگاري اجتماعي، قالب هاي اجتماعي، روابط خانوادگي، روابط مدرسه با منبع کنترل همبستگي منفي معناداري داشتند.
نتيجه گيري: منبع کنترل به عنوان يک عامل مرتبط با سازگاري فردي دانش آموزان تيزهوش مورد بررسي و جنسيت به عنوان يک عامل مرتبط با سازگاري اجتماعي آنان مطرح است.