مطالعه آزمايشگاهي اثر نانوذرات آهن بر حذف آرسنيک در محيط آبي

آلودگي آبخوان، يکي از مسائل مطرح در آب زيرزميني است که با افزايش فعاليت هاي صنعتي، دفع فاضلاب در چاه هاي جذبي و برداشت بي رويه از سفره در دهه هاي اخير افزايش يافته و با توجه به اينکه حدود 60 درصد از آب مصرفي سالانه کشور از آب زيرزميني تامين مي شود، پالايش آن بسيار حائز اهميت است. يکي از آلودگي هاي رايج، سمي و خطرناک در آب زيرزميني، آلاينده آرسنيک است که غلظت بيش از حد مجاز آن در چند استان ايران گزارش شده است. يکي از راه هاي جديد، کارآمد و کم هزينه براي کاهش غلظت آرسنيک از آب زيرزميني، تزريق درجاي نانوذرات آهن به محيط آبخوان است که امروزه در جهان به آن توجه شده است. هدف از اين مقاله بررسي روند کاهش آرسنيک در محيط آبي از طريق نانوذرات آهن صفر است که با انجام آزمايش هاي پيمانه اي شکل گرفته است. در اين آزمايش ها اثر زمان، غلظت اوليه آلاينده و واکنش گر، دما و pH بر تغييرات غلظت نانوذرات آهن و آرسنيک مطالعه شده است تا سرعت واکنش و نحوه کاهش آرسنيک در محيط آبي بررسي شود. نتايج اين آزمايش ها نشان دادند نانوذرات آهن، غلظتي در حدود 10 برابر مجاز غلظت آرسنيک را در يک ساعت به زير غلظت مجاز استاندارد آب شرب ايران مي رسانند. در نهايت، نتايج آزمايش ها نشان دادند که نانوذرات آهن بازده بسيار زيادي براي پالايش آب آلوده به آرسنيک در محيط آبي دارند.