غلظت و منشا هيدروکربن هاي نفتي کل (TPH) در رسوبات ساحلي جزيره خارک در خليج فارس

جزيره خارک از مهم ترين مناطق نفتي ايران به لحاظ صادرات و استخراج و پالايش نفت است. اين جزيره از لحاظ محيط زيست به ويژه پوشش مرجاني منحصر به فرد در اين ناحيه بسيار حائز اهميت است و آلودگي هاي دريايي در اين منطقه مي توانند سبب از بين رفتن مرجان ها شوند. سواحل جزيره خارک همواره با ورود گسترده انواع آلاينده هاي نفتي از منابع خشکي و دريايي روبه رو بوده اند. با وجود اين، تحقيقات در خصوص شدت و توزيع مکاني آلودگي نفتي در اين جزيره بسيار محدود است. در اين مقاله، وضعيت آلودگي نفتي سواحل جزيره خارک از طريق بررسي ميزان TPH در نمونه هاي رسوب در سراسر اين جزيره مطالعه مي شود. 11 نمونه رسوب از بستر دريا در نزديکي خط ساحلي جمع آوري و ميزان غلظت TPH در نمونه ها با استفاده از دستگاه کروماتوگرافي گازي (GC)، اندازه گيري شد. همچنين، آزمايش تعيين دانه بندي براي نمونه هاي رسوب انجام و با استفاده از شاخص هاي مرتبط، منشا هيدروکربن هاي رسوبات شناسايي شد. نتايج نشان داد که غلظت TPH، از مقادير بسيار زياد 5624 ميکروگرم بر گرم در مناطق مجاور پايانه هاي نفتي تا مقادير بسيار کم در حد چند ميکروگرم بر گرم در مناطق دور از فعاليت هاي نفتي متغير است. غلظت هيدروکربن هاي نفتي در رسوبات نشان داد که مناطق نزديک پايانه هاي نفتي آلودگي شديدي دارند. همچنين، بررسي شاخص هاي تعيين کننده منشا آلودگي نفتي رسوبات نشان دهنده اين است که هيدروکربن هاي نفتي در مناطق ساحلي آلوده عمدتا داراي منشا نفت هاي فسيلي اند.