نقش اکوتوريسم در توسعه پايدار روستايي با روش SWOT (مطالعه موردي: رضي آباد شهريار)

اکوتوريسم شاخه اي از توريسم (گردشگري) است. براي رسيدن به اکوتوريسم موفق بايد از رهگذر توسعه پايدار عبور کرد. دستيابي به توسعه پايدار در گرو توجه به ارکان اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي و زيست محيطي در يک جامعه است و گردشگري به عنوان فعاليتي اثرگذار بر تمامي ارکان توسعه، بيش از گذشته نيازمند مطالعه است. منطقه رضي آباد شهريار با وجود منابع اکولوژيکي، اکوسيستم هاي متفاوت از شهرهاي پرتراکم مجاور، آبهاي زيرزميني فراوان و پرآب، آب و هواي مطلوب و بويژه باغات انبوه به عنوان يکي از قطبهاي توليدات محصولات کشاورزي کشور و استقرار مکاني - فضايي ويژه (همجواري با کلانشهر تهران)، از قابليت توريستي - اگرواکوتوريستي ويژه اي بر خوردار مي باشد. نتايج اين پژوهش که به منظور امکانسنجي توريستي - اگرواکوتوريستي محدوده مطالعاتي با استفاده از مدل SWOT و تهيه جدول QSPM آماده گرديده است، نشان دهنده اين است که محدوده، داراي نقاط قوت داخلي و قابليتهاي بالقوه توريستي اگروتوريستي بالايي است. بنابراين ضرورت اعمال استراتژيها و راهکارهاي اساسي در جهت اولا: تاکيد بر نقاط قوت و بويژه جنبه اگرواکوتوريستي با از بين بردن يا کاهش تهديدها، موانع پيش روي توسعه گردشگري و ثانيا: استفاده از اصل مزيت نسبي و بهره گيري از عوامل بيروني بخصوص مجاورت با کلانشهر تهران به عنوان فرصتي بهينه در راستاي پايداري سکونتگاههاي روستايي منطقه تاکيد دارد. اين مطالعه نشان مي دهد که روند کنوني بهره برداري از طبيعت عليرغم برخي فعاليتها و تمهيدات محدودکننده، فراتر از ظرفيت تحمل اکوسيستم بوده و بيم آسيب هاي جدي و نابودي توانهاي طبيعي و البته اقتصادي منطقه مي رود.