شناسايي منشا هيدروکربن هاي نفتي به رسوبات سطحي جنگل هاي مانگرو تنگه خوران- خليج فارس

خليج فارس يکي از بدنه هاي مهم آبي در دنياست که در منطقه فلات قاره قرار دارد. اين منطقه از نظر توليد و صادرات نفت و فرآورده هاي نفتي به شدت توسعه يافته است. از اين رو اکوسيستم هاي منطقه خليج فارس از قبيل جنگل هاي مانگرو و آب سنگ هاي مرجاني همواره در معرض آلودگي ناشي از ريزش هاي نفتي قرار دارند. جنگل ها مانگرو به علت خصوصيات طبيعي ويژه، در ميان محيط ها ساحلي بيشترين حساسيت را در برابر آلودگي نفتي نشان مي دهند. هيدروکربن ها محيط مي توانند مدرکي مستدل از شدت آلودگي نفتي و وضعيت ژئوشيميايي محيط رسوب گذاري را در اختيار ما قرار دهند. هيدروکربن هاي آروماتيک چندحلقه اي (PAHs) و آلکان هاي نرمال (n-alkanes) به منزله دو دسته از نشانگرهاي زيستي مولکولي معمول و پرکاربرد براي تعيين منشا مواد آلي به کار مي روند. در مطالعه حاضر، غلظت و منشا هيدروکربن هاي آليفاتيک و آروماتيک در رسوبات سطحي جمع آوري شده از جنگل هاي مانگروي منطقه تنگه خوران ارزيابي شد. در اين تحقيق 17 نمونه رسوب سطحي (0- 5 سانتي متري) از منطقه مورد مطالعه جمع آوري شد. به منظور استخراج مواد آلي از نمونه ها، از دستگاه سوکسله و حلال دي کلرو متان استفاده شد و نمونه ها پس از استخراج با دستگاه GC-MS آناليز شدند. در کار حاضر، آلکان هاي نرمال محدوده کربني (n-C₁₄-n-C₃₃) و 23 ترکيب از ترکيبات هيدروکربن هاي آروماتيک چندحلقه اي بررسي شدند. غلظت کلي آلکان هاي نرمال در اين تحقيق (ميانگين ± خطاي استاندارد) 2802±334 mg/g (وزن خشک) و غلظت کلي هيدروکربن هاي آروماتيک چندحلقه اي، 1.918±0.267 mg/g (وزن خشک) به دست آمد. شماري از نسبت هاي تشخيصي پرکاربرد براي تعيين منشا هيدروکربن ها در منطقه استفاده شد که بر اساس آن ورود هيدروکربن ها به منطقه از منشا تلفيقي از منابع بيوژنيک و مواد نفتي تشخيص داده شد.