شبيه سازي عددي تخليه فاضلاب چالوس به درياي خزر با استفاده از آتفال

شهرهاي ساحلي به دليل امکان بهره برداري از دريا و جذب گردشگران از موقعيت ويژه اي برخوردارند. يافتن روش هاي مفيد دفع فاضلاب با هزينه کمتر و بازده بيشتر، همچنين قابل ارتقا از لحاظ ظرفيتي در شهرهاي ساحلي اهميت بالايي دارد. از جمله روش هاي شناخته شده براي دفع فاضلاب در شهرهاي ساحلي استفاده از آتفال است. در اين روش فاضلاب پس از تصفيه اوليه به وسيله لوله هايي در فاصله دور از ساحل در کف دريا در چند نقطه با سيستم پخشاننده تخليه مي شود. سيستم آتفال معمولا شامل تونل يا لوله انتقال، لوله پخشاننده، لوله هاي خروجي عمودي، پورت ها و نازل ها يا هوادم هاست. در اين سيستم اساس و مبناي عمل، رقيق سازي فاضلاب است، به طوري که مشکلاتي را براي محيط زيست منطقه فراهم نياورد. براي طراحي اين سيستم به اطلاعاتي مانند دبي فاضلاب، جهت و مقدار جريانات دريايي در زمان هاي مختلف، چگالي و لايه بندي درجه حرارت و شوري آب دريا در فصول مختلف سال، ميزان آلودگي هاي شيميايي، فيزيکي و ميکروبي فاضلاب و ميزان مجاز آن ها در آب دريا به خصوص در مناطق شناگري و توپوگرافي منطقه نياز است. در اين تحقيق به کارگيري آتفال به منزله سيستم تخليه فاضلاب به دريا در چالوس که در مجاورت سواحل جنوبي درياي خزر قرار گرفته، از نظر زيست محيطي ارزيابي شده است. با استفاده از مدل کورميکس عملکرد آتفال شبيه سازي شده، نحوه ترقيق و از بين رفتن آلودگي ها در منطقه تخليه و سرنوشت فاضلاب رقيق شده در فواصل دور بررسي شده است. طراحي براي بحراني ترين حالت از نظر لايه بندي چگالي و سرعت جريانات دريايي صورت گرفت و براي موارد ديگر نيز کنترل شد. نتايج نشان داد که به کارگيري آتفال به منزله سيستم تخليه فاضلاب به دريا در چالوس با در نظر گرفتن برخي ملاحظات مانند تصفيه مقدماتي پيش از تخليه، گزينه اي مطلوب است. همچنين، نتايج نشان داد که استفاده از آتفال موجب رفع مشکلات زيست محيطي دفع فاضلاب شده است.