مقايسه بين قابليت هاي محافظتي داربست طبيعي و سنتتيک به عنوان محيط رشد مناسب سلول هاي بنيادي مزانشيمي مشتق از بافت چربي

سابقه و هدف: مهندسي بافت يکي از علومي است که با استفاده از روش هاي پيشرفته به ترميم بافت هاي آسيب ديده پرداخته و باعث بهبود و بازسازي آن ها مي شود. موفقيت در اين فرآيند نيازمند وجود عوامل بهينه و کارآمد است. از جمله عوامل مهم در اين موفقيت، استفاده از داربست هاي مناسب با خواص مکانيکي و زيستي فوق العاده جهت فراهم آوردن يک محيط رشد بهينه و شرايط مناسب تمايززايي سلول هاي بنيادي مي باشد. در اين تحقيق به ارزيابي کارايي دو داربست پلاسماي غني شده از پلاکت و پلي لاکتيک گليکوليک اسيد در ايجاد محيط مناسب جهت رشد سلول هاي بنيادي مزانشيمي پرداخته شد.
مواد و روش ها: در اين مطالعه، پس از آماده سازي دو داربست PRP و PLGA و جداسازي سلول هاي بنيادي مزانشيمي از بافت چربي، اين سلول ها به طور جداگانه بر روي اين دو داربست کشت شد و پس از گذشت 48 ساعت از کشت سلول ها بر روي داربست ها، ارزيابي توانايي زنده ماندن سلول ها توسط تست MTT به عمل آمد.
يافته ها: در اين مطالعه، دو داربست PRP و PLGA به عنوان دو محيط مناسب جهت کشت و تکثير سلول هاي بنيادي مزانشيمي مورد استفاده قرار گرفتند.
بحث: يافته هاي حاصل از اين مطالعه با استفاده از تست MTT نشان داد که هنگامي که PRP در حالت فعال همراه با سلول هاي بنيادي مزانشيمي به کار مي رود از کارايي بالاتري نسبت به PLGA برخوردار مي باشد.
نتيجه گيري: به نظر مي رسد استفاده از داربست هاي مشتق شده از PRP مي تواند به عنوان محافظي به منظور رشد سلول هاي بنيادي مزانشيمي براي توسعه استراتژي هاي کارا و جديد در مهندسي بافت و طب ترميمي مورد استفاده قرار گيرد.