بررسي حضور عوامل قارچي در بخش هاي مختلف مراکز جوجه کشي واقع در استان مازندران

جوجه کشي هاي مدرن امروزه نقش مهمي در گسترش صنعت طيور ايفا مي کنند. ورود تعداد زياد تخم هاي واحدهاي مختلف به جوجه کشي ها استعداد آلودگي اين مراکز به انواع ميکروارگانيسم ها به ويژه عوامل قارچي و باکتريايي را افزايش مي دهد. تشخيص آلودگي هاي ميکروبي و به دنبال آن مقابله با اين دست از آلودگي ها مي تواند منجر به کاهش بروز بيماري در جوجه هاي يکروزه و جلوگيري از ضرر اقتصادي شود. اين مطالعه با هدف بررسي ميزان و نوع آلودگي قارچي قسمت هاي مختلف واحد هاي جوجه کشي استان مازندران انجام گرديد. نمونه برداري با روش پليت گذاري و با استفاده از محيط سابورو دکستروز آگار حاوي کلرامفنيکل انجام شد. پليت ها در دماي 30^oC به مدت 14-7 روز قرارگرفتند و سپس نوع و تعداد کلني قارچ ها مشخص و ثبت گرديد. قارچ هاي جدا شده در اين مطالعه شامل 7 جنس: آسپرژيلوس (87.8%)، موکور (4.3%)، پني سيليوم (3.5%)، رايزوپوس (1.6%)، فوزاريوم (1.4%)، آلترناريا (0.7%) و کلادوسپوريوم (0.7%) بودند . آسپرژيلوس شايعترين جنس قارچي و آسپرژيلوس فلاووس با تعداد 15361 کلني (71.4%) شايعترين گونه قارچي جدا شده از سيستم هاي جوجه کشي بود. در مجموع سالن هچر و ستر آلوده ترين بخش هاي جوجه کشي بودند. با توجه به آلودگي زياد مراکز جوجه کشي به انواع قارچ ها به ويژه گونه هاي آسپرژيلوس تلاش براي تشخيص اين آلودگي ها و حذف يا پيشگيري از آنها امري ضروري به نظر مي رسد.