رابطه هوش هيجاني مادران با نظريه ذهن در دانش آموزان کم شنوا

زمينه و هدف: دانش آموزان کم شنوا نسبت به دانش آموزان عادي در رسيدن به نظريه ذهن دچار تاخير دارند. يکي از عوامل تاثيرگذار در رشد توانايي نظريه ذهن تعامل والد- کودک است. هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه هوش هيجاني مادر بر توانايي دانش آموزان کم شنوا در توانايي نظريه ذهن بود.
روش بررسي: در اين مطالعه که به روش همبستگي انجام شد، 40 دانش آموز کم شنواي عميق با محدوده سني 14-8 سال انتخاب شدند. روش گردآوري داده ها از طريق انجام آزمون روي دانش آموزان با استفاده از تکاليف باور غلط و پرسش نامه هوش هيجاني بود. پرسش نامه هوش هيجاني توسط مادران تکميل شد. براي تحليل داده ها از روش همبستگي پيرسون و رگرسيون چندمتغيره استفاده شد.
يافته ها: يافته هاي اين پژوهش نشان داد که بين نمره کلي تکاليف باور غلط دانش آموزان کم شنوا و نمرات مادران آنان در هوش هيجاني و مولفه هاي آن همبستگي معني داري وجود ندارد (p>0.01). نتايج تحليل رگرسيون چندمتغيره نيز نشان داد که نمرات مادران در هوش هيجاني و مولفه هاي آن قادر به پيش بيني نمرات دانش آموزان در تکاليف باور غلط نيست (p>0.01).
نتيجه گيري: بنابراين مي توان نتيجه گرفت که بين هوش هيجاني مادران دانش آموزان کم شنوا و توانايي نظريه ذهن فرزندانشان رابطه معني داري از نظر آماري وجود ندارد و هوش هيجاني مادران نمي تواند نمرات دانش آموزان را در تکاليف باور غلط پيش بيني کند.