رابطه بين نظريه ذهن و همدلي در دانش آموزان با آسيب شنوايي و بهنجار

زمينه و هدف: همدلي، ظرفيت بنيادين انسان ها در برقراري ارتباط است که براي زندگي اجتماعي روزمره مهم است. با توجه به تاثير نظريه ذهن بر همدلي، پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش سازه شناختي نظريه ذهن در پيش بيني همدلي صورت گرفت.
روش بررسي: در اين مطالعه، که به روش تحليلي- مقايسه اي انجام شد، 40 دانش آموز با آسيب شنوايي عميق و 40 دانش آموز بهنجار در محدوده سني 14-8 سال انتخاب شدند. روش گردآوري داده ها از طريق انجام آزمون روي دانش آموزان و ابزار آن تکاليف باور کاذب و پرسش نامه همدلي بهر بود که پرسش نامه توسط والدين تکميل شد. براي تحليل داده ها از روش تحليل واريانس چندمتغيره، همبستگي پيرسون و رگرسيون چندمتغيره استفاده شد.
يافته ها: يافته هاي اين پژوهش نشان داد که بين نمره کلي تکاليف باور کاذب و نمره همدلي دانش آموزان دچار آسيب شنوايي و بهنجار تفاوت معني داري وجود دارد (p= 0.001). رابطه معني داري بين نظريه ذهن و همدلي در دو گروه وجود داشت (p= 0.01). همچنين نظريه ذهن قادر به پيش بيني همدلي بود (p= 0.001).
نتيجه گيري: بر اساس نتايج به دست آمده، عملکرد دانش آموزان با آسيب شنوايي در تکاليف نظريه ذهن و نيز نمرات همدلي به ميزان قابل توجهي پايين تر از نمره دانش آموزان بهنجار بود. بنابراين، لازم است در آموزش مهارت هايي از قبيل مهارت هاي اجتماعي به دانش آموزان با مشکلات شنوايي اين مساله را در نظر گرفت و مواد آموزشي را متناسب با درک شناختي آنان تنظيم کرد.