واکاوي تاثير ساماندهي و اسکان عشاير با تاکيد بر بعد امنيتي (مطالعه موردي: کله کوه در ساوه)

به طور کلي ساماندهي و اسکان عشاير با هدف توسعه و عمران جامعه عشايري، محروميت زدايي و خدمات رساني بهتر به اين جامعه و همچنين ايجاد امنيت انجام مي گيرد. در ايران نيز اين راهبرد در طي سال هاي گذشته در مناطق عشايري اجرا شده و از همين رو ارزيابي آثار و پيامدهاي آن به خصوص از نظر امنيتي از اهميت بسياري برخوردار است. بر همين اساس در اين مقاله امکان توسعه و بهبود زندگي عشاير در ايران در دو حالت کوچ و اسکان در قالب يک چارچوب مفهومي منسجم مورد بررسي قرار گرفته است. هدف اصلي اين تحقيق ارزيابي اثرات حاصل از اجراي طرح ساماندهي اسکان عشاير کله کوهي در شهرستان ساوه است. داده هاي مورد نياز با روش ميداني و از طريق ابزار پرسشنامه (محقق ساخته) و مصاحبه عميق باسرپرست خانوار و همچنين روش کتابخانه اي/ اسنادي جمع آوري شده است. جامعه‎ي آماري تحقيق را 89 خانوار تشکيل مي دهد که براي همگي آنها به روش تمام شماري توسط محقق پرسشنامه تکميل شده است. نتايج به دست آمده نشان مي دهد که طرح ساماندهي و اسکان عشاير کله کوهي در ساوه تا حدودي امنيت شغلي و اقتصادي در پي تحولات شغلي، ناامني و آسيب هاي فرهنگي و اجتماعي در پي تغييرات فرهنگي، امنيت بهداشتي و غذايي در پي دسترسي به امکانات، رضايت از کيفيت زندگي، افزايش امنيت جاني و مالي و همچنين بهبود استفاده از مواد غذايي و باعث تغيير در الگوي کالاهاي مصرفي بادوام شده است.