نقش کاربري مذهبي در برنامه ريزي پدافند غير عامل شهري (نمونه موردي: مساجد شهر بوکان)

در طول تاريخ شهرها مکاني براي تامين امنيت انسان در برابر طبيعت وحشي و مخاطرات طبيعي و انساني بوده اند. اما تغييرات گسترده شهرها در چند قرن اخير و تمرکز سرسام آور جمعيت در مراکز شهري، شهر را به محيطي مخاطره آميز تبديل کرده است. تامين امنيت شهروندان و دفاع از همه امکانات و تسهيلات شهري به شيوه هوشمند و برنامه ريزي شده، راه را براي مفهوم پدافند غير عامل شهري باز کرده است. برنامه ريزي کاربري اراضي به عنوان مهمترين وسيله براي تامين امنيت و دفاع غير عامل شهري شناخته شده است. پژوهش حاضر به ارزيابي کمي و کيفي نقش کاربري مذهبي (مسجد) در تامين امنيت شهروندان شهر بوکان در مواقع خطر مي پردازد. روش تحقيق توصيفي- تحليلي است و داده هاي موجود به وسيله نرم افزار ArcGis و ابزارهاي Spatial Analysis و Spatial Statistics مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته شد. نتايج نشان مي دهد که از نظر «راکندگي»، مساجد به شيوهاي «مناسب» در سطح شهر بوکان مکان يابي شده اند اما از نظر «سرانه» موجود براي مواقع خطر در حد «بسيار پاييني» قرار دارند که سرانه هر نفر براي مسجد در شهر بوکان کمتر از 30 سانتيمتر است. در نهايت، شهر بوکان از نظر نقش کاربري مسجد در پنج سطح بسيار مناسب، مناسب، متوسط، نامناسب و بسيار نامناسب پهنه بندي شد که نتايج نشانگر آنست بيش از «70 درصد» سطح شهر در سطح «نامناسب» قرار گرفته است.