نگاه مجاز و غيرمجاز از ديدگاه اسلام

ارتباط تنگاتنگ نيروي انتظامي با مردم و گسترش حضور زنان در جامعه، مساله نگاه را به عنوان نخستين گام در بر قراري ارتباط ميان افراد، از اهميت ويژه اي برخوردار نموده است؛ چرا که کوچک ترين تخلفات در بسياري از مواقع، زمينه ساز بزرگ ترين آسيب ها به فرد وجامعه خواهند بود. به طور کلي نگاه از ديدگاه اسلام، به دو صورت مجاز وغير مجاز يا حلال و حرام قابل تقسيم است. نگاه مجاز يا حلال، نگاهي است که در صورت وقوع، گناهي را متوجه فرد نساخته و در برخي موارد، موجب کسب فضيلت و ثواب نيز مي گردد. اما نگاه غير مجاز يا حرام، نگاهي است که به دليل عواقب شوم و ناپسندي که در پي دارد، گناه شمرده شده و فاعل آن مرتکب عمل حرام گرديده است. نگاه هاي مجاز از ديدگاه اسلام شامل موارد زير است: نگاه مرد به زن با قصد ازدواج، نگاه زن به مرد خواستگار، نگاه براي شهادت دادن، تعليم و تعلم، معامله، ضروت، معالجه، نگاه به زنان از کار افتاده، اهل ذمه، کافر، روستايي و صحرانشين، نگاه به زنان بي قيد و بد پوشش، نگاه اول و ناخواسته و نگاه به محارم.