نسبت شهر با جرم و آسيب هاي اجتماعي (مطالعه اي در رتبه بندي جرايم و آسيب هاي اجتماعي و اقتصادي شهر گرگان)

هم زمان با رشد فيزيکي و اجتماعي شهرها و تبديل آنها به مراکز نامتجانس اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي ميزان جرايم و آسيب ها به ويژه در مناطق مرکزي و حاشيه اي شهرهاي بزرگ افزايش مي يابد. ميزان جرايم و آسيب هاي اجتماعي، اقتصادي، فرهنگي و کالبدي شهري با درجه توسعه شهري رابطه دارد و به موازات افزايش جمعيت شهري ميزان جرايم و آسيب ها نيز افزايش مي يابد.
هدف اصلي اين مقاله شناسايي آسيب ها و جرايم شهري و تعين رتبه بندي آن در شهرها است که به صورت موردي در شهر گرگان به اجرا درآمدهاست.
نوشتار حاضر از نظر هدف کاربردي و از نظر روش توصيفي است که به شيوه پيمايشي اجرا شده است. جامعه آماري اين پژوهش را سه گروه مديران اجرايي، نخبگان و شهروندان تشکيل داده اند. از جامعه آماري مديران 70 نفر، نخبگان 110 نفر و شهروندان 381 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. روش نمونه گيري ترکيبي بوده و از روشهاي نمونه گيري هدفمند براي مديران- و سهميه اي -براي نخبگان و شهروندان- استفاده شده است. ابزار غالب گردآوري اطلاعات پرسشنامه بود و از مصاحبه نيز به عنوان ابزار تکميلي استفاده شده است. تمامي داده هاي به دست آمده با استفاده از نرم افزار آماري spss تجزيه و تحليل شدند.
نتايج پژوهش نشان مي دهد که فقر، بيکاري، مشاغل کاذب، مهاجرت، تکدي و مسکن مهمترين آسيب هاي اقتصادي شهر و اعتياد، حاشيه نشيني، طلاق، کودکان خياباني، سرقت، مزاحمت خياباني، ونداليسم و خشونت به عنوان مهمترين آسيب هاي اجتماعي شهر و نيز بدحجابي، قوميت گرايي، تعارض هاي فرهنگي و ناهنجاري آموزشي مهمترين آسيب هاي فرهنگي شهر و ترافيک، آلودگي و نامناسب بودن معابر و خيابان ها از مهمترين آسيب هاي فيزيکي شهر بوده اند.